Κρεατικα χωρις γαλετα πιτες

Στα χωριά της βορειοανατολικής Λέσβου υπάρχει το έθιμο του Ταύρου. Εντάξει, όχι σε όλα. Βασικά εγώ ήξερα αυτό το έθιμο στην Αγιαπαρασκευή που έχει και το θρύλο[...]

5 Αυγούστου του 61 Αναμνήσεων συνέχεια. Και μιας κι η σημερινή μέρα είναι επετειακή (κλείνω τα 62) λέω ν' ασχοληθώ με τα παιδικά μου παιχνίδια. Τα δικά μου[...]

Αυτή στη φωτογραφία είναι μια μηχανή του κιμά νούμερο 5. Υπήρχαν κι άλλα νούμερα, αλλά αυτή ήταν η πιο συνηθισμένη. Έχει δουλέψει πολύ, όχι μόνο για να κόψει[...]

Η λέξη "πράματα" έχει κατά τόπους διάφορες σημασίες, πέρα απ' το πράγματα = αντικείμενα . Όταν στο χωριό λένε για πράματα εννοούν κτήματα. Χμ. Ούτε κι αυτό[...]

Στην εξοχή, στα Κρέμια το 1962. Δεξιά το χέρι που φαίνεται είναι του πατέρα μου! Συνέχεια με αναμνήσεις για τη μάνα μου και τέλος με τα οικογενειακά. Τότε που[...]

Η ιστορία ξεκίνησε μια Τρίτη. Είναι μέρα που έχει λαϊκή στη γειτονιά μου. Έχει κι άλλες μέρες δηλαδή και πάω ανάλογα με το πότε τελειώνουν οι προμήθειες. Και[...]

Δεν ξέρω γιατί, αλλά το εξοχικό το έχω για ανοιξιάτικο φαγητό αν και, τίποτα απ' τα υλικά του δεν είναι αυτής της εποχής. Είναι φαγητό (αλλά και υπέροχος μεζές[...]

Υλικά 1,5 κιλό κρέας μοσχαρίσιο 2 κουταλιές βούτυρο 2 μεγάλα κρεμμύδια 1/2 φλιτζάνι καρότο ψιλοκομμένο 2 σκελίδες σκόρδο 2 κουταλιές λάδι 1,5 ποτήρι μπύρα[...]

Μιας κι άρχισα με το μοσχάρι προχτές, ας συνεχίσου με μερικούς ακόμα τρόπους που μπορεί να φτιαχτεί το μοσχάρι. Το συγκεκριμένο είναι διαιτητικό κι αυτό όχι[...]

Άλλο ένα φαγητό με μοσχαρίσιο κρέας. Το ιδιαίτερο σ' αυτό είναι ότι συνοδεύεται από πουρέ μελιτζάνας. Το πρωτάκουσα στην πολίτικη κουζίνα και με εντυπωσίασε.[...]

Δεν ξέρω πώς μου ήρθε η ιδέα. Αντί να φτιάξω το μοσχάρι κοκκινιστό, να το φτιάξω στιφάδο. Το έκανα κι έγινε μμμμ. Ένα εξαιρετικό πιάτο, που συνοδεύεται[...]

Τα πιροσκί είναι ένα ρώσικο παραδοσιακό έδεσμα. Μοιάζουν με τους τούρκικους τζεσλεμέδες, αλλά γίνεται με πολύ περισσότερη ζύμη. Μοιάζουν με τυροπιτάκια αλλά[...]

Δεν συνηθίζω να αναδημοσιεύω αυτούσια σχόλια από άλλα μπλογκ (το λεγόμενο ριμπλόγκινγκ). Αλλά βρίσκω κάποια κομμάτια εξαιρετικά κομμάτια. Ένα απ' αυτά είναι[...]

Πριν μερικές μέρες είδα στο ίντερνετ μια συνταγή για ομελέτα φούρνου με πατάτες και λουκάνικο. Τίποτα το παράξενο το να βλέπεις κάτι καθώς περιδιαβαίνεις στις[...]

Το κότσι το είχα πρωτοδοκιμάσει σε μια ταβέρνα στα Λιόσια. Προ του 55 λεγότανε (και λέγεται) κι είχαμε πάει εκεί μιας και τραγουδούσε κάποιος γνωστός μας.[...]

Τα λαζάνια είχα να τα φτιάξω πολλά χρόνια. Καμιά 20αριά, από τότε που ήμασταν στον Πύργο. Ήταν αγαπημένος τρόπος μαγειρέματος του Πασχάλη. Κι είπαμε να τον[...]

Κάμποσος καιρός πέρασε και συνταγή δεν έχω βάλει (εκτός απ' την πλάκα την προχτεσινή). Γευστικό μπλογκ έχω, χρειάζεται να βάζω και κάνα τέτοιο. Όχι για πολύ,[...]

Το γιουβέτσι είναι μια επέκταση απ' το κοκκινιστό. Μέχρις ένα σημείο η διαδικασία είναι η ίδια. Παίρνεις το κρέας και το μαγειρεύεις. Βάζεις τα κρεμμυδάκια[...]

Στο Μόναχο έμεινα 3 χρόνια. Από τότε έχουν περάσει άλλα (σχεδόν) 10. Κι όμως, πώς τρώγονται τα άσπρα μοναχέσικα λουκάνικα δεν είχα μάθει μέχρι τώρα. Κι ενώ έχω[...]

Υλικά 300 γρ. φρέσκο κιμά 1 αυγό 1 κοφτή κουταλιά μουστάρδα 1 φέτα ξερό ψωμί 1 φλιτζάνι γάλα 1 κουταλιά αλεύρι 1 κουταλιά μαργαρίνη μπαχαρικά αρεσκείας[...]

Υλικά 1½ κ. αρνί μπροστινό 1 φλιτζάνι λάδι το χυμό από 1 – 2 λεμόνια 1 κουταλιά ρίγανη αλάτι – πιπέρι Εκτέλεση Πλένω το κρέας, το[...]

Μια συνταγή απ' τα παλιά. Μια φορά θαρρώ πως τις έχω κάνει πριν από πάρα πολλά χρόνια (χωρίς τις πίκλες βέβαια!). Το κάρυ το έχω για ινδικό μπαχαρικό (και[...]

Συνεχίζουμε με συνταγές. Κάτι κλασσικό σήμερα. Ένα πεϊνιρλί. Ή αλλιώς τυρόψωμο, αφού ( όπως έχω ξαναπεί ) πεϊνίρ στα Τούρκικα πάει να πει τυρί κι ό,τι είναι με[...]