Ένα πολύ εύκολο φαγητό που μπορεί να ταίσει πολύ κόσμο. Αυξομειώνοντας τα υλικά μπορούν να φάνε από 4 έως xxx άτομα. Η συνταγή είναι του Ηλία Μαμαλάκη. Μου την έδωσε όταν τον πήρα ένα βράδυ πανικόβλητη γιατί θα μου ερχόντουσαν κόσμος από το νησί (για το γάμο του αδελφού μου) και έπρεπε να βρω κάτι που να γίνεται γρήγορα (να μη φάω και την μέρα μου στην κουζίνα. Ήθελα να τους δω κιόλας) και να φάμε όλοι. Υλικά για 6 άτομα: 1/2 κιλό μοσχάρι (από ποντίκι ή χτένι) 1/2 κιλό χοιρινό (σπάλα) 1/2 κιλό αρνί (μπούτι) 1/2 κιλό γραβιέρα πικάντικη 2 μεγάλα κρεμμύδια 3-4 σκελίδες σκόρδο 2-3 κουταλιές βούτυρο αλάτι πιπέρι (μπόλικο) 3-4 λαδόκολλες

Τη συνταγή αυτή την είδα στο Μπουκιά σε συχώριο με τον Ηλία Μαμαλάκη. Μου άρεσε πάρα πολύ και είπα να το δοκιμάσω. Έγινε σούπερ!!! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Υλικά 1 κιλό σουπιές φρέσκιες με το μελάνι τους 1 κρεμμύδι μεγάλο κομμένο σε φέτες 2 σκελίδες σκόρδο κομμένες σε φετάκια 1 πιπεριά κόκκινη ψιλοκομμένη 1 πιπεριά κίτρινη ψιλοκομμένη 1/2 πιπεριά πράσινη ψιλοκομμένη 1/2 κιλό κριθαράκι 1/2 φλυτζάνι ελαιόλαδο 1 ποτηράκι κρασί κόκκινο αλάτι πιπέρι

Το πέστο υπάρχει σε 2 εκδοχές,για μένα. Η μια είναι η κλασσική ιταλική με παρμεζανα,βασιλικό, κουκουνάρι και η άλλη του Ηλ.Μαμαλάκη με δυόσμο,αμυγδαλα και Σαν Μιχάλη ....αγαπώ την ελληνική εκδοχή αν και ενίοτε κάνω και την ιταλική,βάζοντας όμως πάντα αμυγδαλο γιατί δε μ'αρέσει καθόλου το κουκουνάρι Σας δίνω και τις 2...τις αναλογίες τις προσαρμόζετε κατα τα γούστα σας ... 100 γρ.φρέσκο δυόσμο(και ο ξερος καλός ειναι)/βασιλικός 100 γρ ελαιόλαδο 100 γρ Σαν Μιχάλη τριμμενο/παρμεζάνα reggiano 100 γρ αλεσμενα αμύγδαλα/κουκουνάρι 1 σκελίδα σκόρδο 3 κ.σούπας ξύδι(ή και περισότερο) λιγο αλάτι-πιπερι Η εκτέλεση απλή.Χτυπάμε στο μπλεντερ το λάδι,το σκορδο,το δυόσμο(ή τον βασιλικό για την ιταλική εκδοχή) ώσπου να γίνουν ένας παχύρευστος πολτός,αν είναι πολύ πηχτός ρίχνουμε μερικές κουταλιές νερακι.Προσθέτουμε τ'αμύγδαλα(ή το κουκουνάρι) και στη συνέχεια το τυρί.τελευταίο μπαινει το ξύδι.Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε με επιπλεον ξύδι,αλατι και πιπέρι. Διατηρείται σε βάζο στο ψυγείο για αρκετό καιρό,αρκει η επιφανειά του να σκεπάζεται με λίγο λαδάκι. Είναι σούπερ με μακαροναδα,φυσικά,αλλά και ψητά μπιφτεκια και λαδερά φαγητά(τελειο με τα φασολακια του καλοκαιριού)

Πεινούσαμε το Σαββατόβραδο αλλά, με το ένα και το άλλο πού όρεξη για πολλά...θέλαμε κάτι απλό να μας "στηλώσει". Ο κ.Μαμαλάκης και η συνταγή της κας Κικίτσας εκ Μονοδενδρίου έδωσαν τη σεμνή και διακριτική λύση... Πρόκειται για ένα λιτό σνακ κι εύκολο στην προετοιμασία του, εξαιρετικά γρήγορο και χωρίς ιδιαιτερότητες στη γεύση. Γιαυτό και απαιτεί να δώσετε ιδιαίτερη βαρύτητα στην επιλογή της φέτας...να είναι έντονα πικάντικη ή βουτυράτη με έντονη γεύση...(Κοίτα ποιός μιλάει για φέτα, εγώ που απεχθάνομαι και τη μυρωδιά της!) Αφού η λιχούδα cook έχει χάσει την όρεξή της με όσα τραγικά μας συμβαίνουν, ας αναρτήσω τις δικές μου (παραδοσιακές πάντα) μαγειρικές εμπειρίες. Ανακατέψτε με το χέρι 3 χούφτες αλεύρι, 2 αυγά, 1 φλυτζάνι νερό κι αλατοπίπερο. Θα έχετε ένα πυκνό χυλό τον οποίο θα στρώσετε σε "πολύ καλά λαδωμένο" ταψί. Από πάνω θα μπήξετε πολλά κυβάκια φρέσκο βούτυρο(μου βρισκόταν το Θυμέλη Μυτιλήνης, απίθανο!) και τέλος θα απλώσετε 200 γρ. φέτας τριμμένης με τα δάχτυλα. Το ψήνετε κι αν θέλετε ρίξτε προς το τέλος και λίγη ρίγανη, αν και δεν πρόσθεσε μεγάλη διαφορά στη γεύση της πίτας μου. Απλό, ελαφρύ και μην φοβάστε, δεν κολλάει στο ταψί. Κάνει και για παιδική γεύση (αν και δεν ενθουσιαζόμαστε μάνα και γιος...)

Αφού γνώρισε και σιγά - σιγά ανακαλύπτει τον μυστηριώδη και γοητευτικό κόσμο της μαγειρικής, ο εργένης αποφάσισε να μοιραστεί τα επιτεύγματά του με φίλους και γνωστούς, ετοιμάζοντας, μέρες που είναι, μια μικρή μάζωξη εν είδει ρεβεγιόν - κοινώς, φαγοπότι. Καταστρώνοντας λοιπόν το μενού της επικείμενης βραδιάς συνειδητοποιεί πως η δράση πρέπει να μεταφερθεί από το τραπέζι στον μπουφέ (το ίδιο έπιπλο στην ουσία, χωρίς καρέκλες), με διάθεση γιορτινή αλλά εδέσματα εύκολα στην ετοιμασία τους και ασφαλώς οικονομικά. Δύο οι βασικοί κανόνες για κάθε πάρτυ που προβλέπει φαγητό: πρώτον, όλα θα πρέπει να τρώγονται στα όρθια - ει δυνατόν και με τα χέρια - καθώς ο εξοπλισμός του μοναχικού του νοικοκυριού δεν επιτρέπει πολυτέλειες. Όπου σερβίτσια και μαχαιροπήρουνα, χάρτινα πιάτα και οδοντογλυφίδες. Επομένως σαλτσερά φαγητά και ζυμαρικά καλύτερα να μένουν για ολιγομελή τραπεζώματα. Δεύτερον, οι καλεσμένοι σίγουρα θα είναι περισσότεροι από τους προβλεπόμενους («είπα και σε δυο φίλους», «δεν σε πειράζει να φέρω και τον ξάδερφό μου;»), οπότε σοφά υπολογίζει εξ αρχής περισσότερο φαγητό για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, δηλαδή χορτασμένοι. Επί το έργον, στήνοντας τον μπουφέ, η αρχή γίνεται με εκείνο που οι περισσότεροι θα αναζητήσουν, τους μεζέδες από κρέας. Πιστός στον ταπεινό προϋπολογισμό του, θα επιλέξει εδέσματα που συνδυάζουν το χαμηλό κόστος με τη χορταστική ποσότητα. Με τα εμβληματικά για κάθε πάρτυ, από την εφηβεία του ακόμα, λουκάνικα κοκτέιλ, τους αγαπημένους όλων κεφτέδες και το πασπαρτού κοτόπουλο ετοιμάζει λοιπόν τα βασικά του μπουφέ. Όσο οι μέρες περνούν, θα εντοπίσει τις πλέον ταιριαστές συνταγές για τα νόστιμα συνοδευτικά τους και, φυσικά, τα γλυκίσματα. Photo: fionasjapanesecooking.blogspot.gr Εκδοχή πρώτη: λαχταριστά, μεθυσμένα λουκανικάκια - για περίπου 50 χρειάζονται ωμά λουκάνικα “κοκτέιλ” 100 γραμμάρια από μαρμελάδα πορτοκάλι 2 κ.σ. χυμός λεμονιού ¼ φλιτζ. βότκα αλάτι και πιπέρι Η ιδέα ανήκει στην ιέρεια των απλών συνταγών και προσωπική του - εν αγνοία της - εκπαιδεύτρια στα της κουζίνας, Nigella Lawson. Με έμπνευση από το περιλάλητο κοκτέιλ Cosmopolitan προτείνει την ετοιμασία των λουκάνικων ως εξής:
Ζεσταίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς και στρώνουμε ένα ρηχό ταψί με αλουμινόχαρτο ή χαρτί φούρνου. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τη μαρμελάδα, τον χυμό λεμονιού και τη βότκα. Όσο πιο λεία υφή έχει η μαρμελάδα, τόσο καλύτερα θα καλύψει τα λουκανικάκια κατά το ψήσιμο, οπότε προσέχουμε να μην έχει μεγάλα κομμάτια φρούτου. Απλώνουμε τα λουκάνικα στο ταψί και τα περιλούζουμε με το μίγμα. Ανακατεύουμε καλά ώσπου η σάλτσα να τα καλύψει όλα - αν δεν αρκεί, φτιάχνουμε λίγη ακόμα με τον γνωστό τρόπο. Αφήνουμε τον φούρνο στην ίδια θερμοκρασία και ψήνουμε για περίπου 50 λεπτά με μία ώρα, κουνώντας το ταψί ανά 20 λεπτά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα απ' όλες τις πλευρές. Ίσως η μαρινάδα φαίνεται μπόλικη και αραιή - δεν ανησυχούμε, μόλις τελειώσει το ψήσιμο, θα έχει μετατραπεί σε λαχταριστό σιρόπι και τα λουκανικάκια θα θυμίζουν ζουμερές καραμέλες. Ξεφουρνίζουμε και προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι ανακατεύοντας. Σερβίρουμε σε πλατιά πιατέλα, ιδεωδώς με αρκετή μουστάρδα στο πλάι. Photo: livinglou.com Αν τώρα για τον μπουφέ του επιλέξει λαχταριστά μπουτάκια, θα χρειαστεί: 8 μπούτια κοτόπουλου μία σκελίδα σκόρδο λιωμένη (ή παραπάνω, αν το έχει σε εκτίμηση) αλάτι, κύμινο, πάπρικα, πιπέρι 6 κ.σ. μέλι 1 κ.γ. ξύδι ελαιόλαδο * Ασφαλώς οι ποσότητες (και τα μπουτάκια) αυξάνονται ανάλογα με τα άτομα και την πείνα. Ξεκινάμε όπως πριν, στρώνοντας ένα ταψί με χαρτί φούρνου που αλείφουμε ελαφρώς με λάδι. Ο φούρνος ζεσταίνεται στους 180 °C. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε λίγο λάδι, αλάτι, σκόρδο, μπαχαρικά και με το μίγμα τρίβουμε με ένταση τα μπουτάκια. Τα τοποθετούμε στο ταψί και ψήνουμε για 5 λεπτά από κάθε πλευρά. Όσο το κοτόπουλο ψήνεται, ανακατεύουμε σε ένα ποτήρι το μέλι και το ξύδι. Μετά τα 10 λεπτά, και αφού το κοτόπουλο έχει αρχίσει να ροδίζει, το βγάζουμε από τον φούρνο και αλείφουμε επιμελώς τις δύο πλευρές κάθε μπουτακίου. Όλα αυτά συμβαίνουν πάνω από το στρωμένο μας ταψί - λιγότερα σκεύη, λιγότερο πλύσιμο, λιγότερος κόπος. Γρήγορα στον φούρνο για ένα με δύο λεπτά ακόμα και, επειδή η πρώτη στρώση σίγουρα θα στεγνώσει γρήγορα, ξανά έξω και πάλι αλείφουμε με το υπόλοιπο ξυδόμελο. Τώρα πια χρειάζονται δύο με τρία λεπτά ψησίματος από κάθε πλευρά και τα μπουτάκια έφυγαν για τον μπουφέ. Και εδώ η μουστάρδα ας βρίσκεται κάπου κοντά - πολλοί θα την αναζητήσουν. Photo: parmesan.com Τρίτη επιλογή, το έτερο σήμα κατατεθέν των πάρτυ: κεφτέδες. Για περίπου 40 κεφτέδες με μια μικρή έκπληξη, την ελαφρώς τυρένια γεύση τους, είναι απαραίτητα: 1 φλιτζάνι τρίμματα από μπαγιάτικο ψωμί 2 αυγά 1 φλιτζάνι παρμεζάνα τριμμένη 1 κιλό κιμά της αρεσκείας μας Ο φούρνος ανάβει στους 200 βαθμούς και εμείς ετοιμάζουμε τους κεφτέδες. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε καλά τα τρίμματα του ψωμιού, τα αυγά και το τυρί. Προσθέτουμε τον κιμά και ζυμώνουμε καλά για να μοιραστούν σωστά τα υλικά. Στο γνωστό ρηχό ταψί στρώνουμε αλουμινόχαρτο ή δυο φύλλα χαρτί φούρνου. Με το κουτάλι της σούπας ξεχωρίζουμε από το μίγμα ένα προς ένα τα κεφτεδάκια και τα πλάθουμε σφαιρικά. Αλείφουμε ελαφρώς με ελαιόλαδο για να μη στεγνώσουν - ο κιμάς μας θα φτάσει περίπου για 40 κεφτέδες. Τους τοποθετούμε στο ταψί σε ίσες αποστάσεις - θυμόμαστε πως θα συρρικνωθούν κάπως κατά το ψήσιμο - και ψήνουμε για 20 με 25 λεπτά, μέχρι να πάρουν καστανό χρώμα. Κανείς δεν θα πει όχι σε λίγη μουστάρδα ή κέτσαπ που θα τους συνοδεύουν στην πιατέλα. Για τους ορεξάτους, η γλυκόξινη σάλτσα του Ηλία Μαμαλάκη θα ταιριάξει θεσπέσια. Αποστολή εξετελέσθη - το βασικό μέρος του μπουφέ έχει τακτοποιηθεί και ήδη τα κέφια ανεβαίνουν. Επόμενος στόχος: συνοδευτικές λιχουδιές και γλυκίσματα.

Υλικά: 6 φιλέτα μπακαλιάρου καλά ξαλμυρισμένα 1 ποτήρι του κρασιού ελαιόλαδο 2 μέτρια κρεμμύδια χοντροκομμένα 5 πράσα χοντροκομμένα 5-6 κλωναράκια σέλινο χοντροκομμένα… φρέσκο κρεμμύδι 1 κιλό πατάτες κομμένες σε ροδέλες άσπρο πιπέρι χυμό από 2-3 λεμόνια 1 κουταλιά αλεύρι όλων των χρήσεων λίγο ζεστό νερό Εκτέλεση: Ρίχνετε το λάδι στην κατσαρόλα και προσθέτετε τα κρεμμύδια να τσιγαριστούν. Στη συνέχεια προσθέτετε τα πράσα, τα κλωναράκια του σέλινου, το φρέσκο κρεμμύδι, το ζεστό νερό, σκεπάζετε την κατσαρόλα και αφήνετε για λίγο να μαραθούν τα υλικά. Προσθέτετε τις πατάτες σε στρώσεις πάνω από τα λαχανικά και προσθέτετε και άλλο ζεστό νερό μέχρι να τις σκεπάσετε. Ρίχνετε άσπρο πιπέρι, σκεπάζετε την κατσαρόλα και αφήνετε για 10 λεπτά. Προσθέτετε τα κομμάτια του μπακαλιάρου και αφήνετε το φαγητό να μαγειρεύεται, ενώ παράλληλα ετοιμάζετε το χυλό: Σε ένα μπολ, βάζετε το χυμό από τα λεμόνια, το αλεύρι και χτυπάτε μέχρι να γίνουν χυλός. Προσθέτετε 3 κουταλιές ζωμό από την κατσαρόλα που βράζει το φαγητό και ανακατεύετε. Ύστερα από περίπου 5 λεπτά, προσθέτετε το χυλό στην κατσαρόλα, ανακινείτε καλά τη κατσαρόλα και σερβίρετε. dia-trofis.gr

Αναρτήθηκε στις 12/12/2014 σε Κοτόπουλο / Πουλερικά, Κυρίως πιάτα, Συνταγές Γαλοπούλα γεμιστή η “Κλασική” Χριστουγεννιάτικη Γεμιστή Γαλοπούλα!!! Μια συνταγή για μια πεντανόστιμη γεμιστή μαριναρισμένη γαλοπούλα με το Κλασικό γέμισμα κιμά, ρύζι, κάστανα, σταφίδα. Απολαύστε τη και καλά Χριστούγεννα !!! Υλικά συνταγής 1 γαλοπούλα 4-5 κιλά Για τη μαρινάδα: 1 φλ. του καφέ ελαιόλαδο 1 φλ. του καφέ κονιάκ 1 κ.σ. κοφτό μουστάρδα απαλή 2 κ.σ. μέλι 1 κ.σ. σόγια σος φρεσκοτριμμένο πιπέρι Για τη γέμιση: 1 κιλό κιμάς ανάμεικτος μοσχαρίσιος – χοιρινός 3 κ.σ. ρύζι για πιλάφι 24 κάστανα ψητά και καθαρισμένα 4 κ.σ. μαύρη σταφίδα 4 κ.σ. κουκουνάρι ελαφρώς καβουρδισμένο 1 μεγάλο κρεμμύδι τριμμένο 3 κ.σ. ελαιόλαδο 1 ποτήρι κρασιού λευκό ξηρό κρασί 4-5 κόκοι μπαχάρι 1/2 κ.γ. κανέλα αλάτι πιπέρι Εκτέλεση συνταγής Για το μαρινάρισμα: Καθαρίζουμε και πλένουμε τη γαλοπούλα. Βάζουμε στο multi όλα τα υλικά της μαρινάδας και τα χτυπάμε ώστε να έχουμε ένα ομογενή πολτό. Αλείφουμε με ένα πινέλο τη γαλοπούλα με το πολτό, εσωτερικά και εξωτερικά και την αφήνουμε για 3-4 ώρες. Τη τοποθετούμε μέσα σε ένα ταψί.  Για τη γέμιση: Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρεμμύδι μέχρι να γυαλίσει. Ρίχνουμε μέσα το κιμά τον καβουρδίζουμε καλά, προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε. Σβήνουμε με το λευκό κρασί. Μόλις “αναπνεύσει” προσθέτουμε τις σταφίδες, το κουκουνάρι, τα κάστανα, τα ανακατεύουμε και προσθέτουμε ένα ποτήρι νερό. Μόλις πάρει μια δυό βράσεις αποσύρουμε τη γέμιση από τη φωτιά και προσθέτουμε το μπαχάρι τη κανέλα αλατοπίπερο και ανακατεύουμε να ενσωματωθούν. Με τη βοήθεια ενός κουταλιού γεμίζουμε τη γαλοπούλα πιέζοντας τη γέμιση για να χωρέσει όλη περισσότερη γίνεται. Εάν δεν θέλουμε να τη ράψουμε, ή τοποθετούμε στη τρύπα ένα ξινόμηλο ή αλουμινόχαρτο μέσα από τη σχισμή.  Τοποθετούμε τη γαλοπούλα σε λαδωμένο ταψί, σε προθερμασμένο στους 180 βαθμούς φούρνο, τη περιχύνουμε με όση μαρινάδα έχει μείνει,τη σκεπάζουμε με ένα αλουμινόχαρτο και τη ψήνουμε για 3 1/2 ώρες. Τη τελευταία μισή ώρα αφαιρούμε το αλουμινόχαρτο και την αφήνουμε να ροδίσει καλά. Σερβίρουμε με μελωμένες πατάτες φούρνου με πορτοκάλι και μέλι  [Βλέπε συνταγή εδώ] ή με τραγανές λεμονάτες πατάτες φούρνου [Βλέπε συνταγή εδώ]   Μια συνταγή του Ηλ. Μαμαλάκη 12/12/2014 Sintayes.gr, Συνταγή: Γαλοπούλα γεμιστή η “Κλασική”

Μία ανεπανάληπτη συνταγή του Ηλία Μαμαλάκη Συνταγή : Ηλίας Μαμαλάκης Μερίδες : για 6 άτομα Απαιτούμενος Χρόνος : προετοιμασία 30 λεπτά, παρασκευή 40 λεπτά. Βαθμός Δυσκολίας : Εύκολη. Υλικά 1 κιλό γαρίδες μεγάλου μεγέθους 300 γρ. Χωριό Φέτα 1 νεροπότηρο ψιλοκομμένη ντομάτα 1 νεροπότηρο χυμό ντομάτα 1 φλιτζάνι του καφέ Χωριό Ελαιόλαδο Κλασικό 1 μικρό κρεμμυδάκι τριμμένο στον τρίφτη 1 κ.γ. πιπέρι τριμμένο Λίγο αλάτι 1 φλιτζάνι τσαγιού μαϊντανό ψιλοκομμένο για το σερβίρισμα Εκτέλεση Με υπομονή καθαρίζετε τις γαρίδες από το κέλυφός τους, κρατώντας το κεφάλι και την ουρά. Τις απλώνετε σε ένα ταψί του φούρνου. Σε ένα κατσαρολάκι βράζετε την ψιλοκομμένη ντομάτα, το χυμό ντομάτας, το κρεμμύδι και το ελαιόλαδο. Προσθέτετε αλάτι και πιπέρι και περιμένετε να μειωθεί ο όγκος της σάλτσα κατά το ¼. Με αυτή τη σάλτσα περιχύνετε τις γαρίδες στο ταψί. Ψιλοκόβετε τη Φέτα Χωριό σε μικρά κομματάκια και το σκορπίζετε ανάμεσα από τις γαρίδες. Σκεπάζετε το ταψί με αλουμινόχαρτο και ψήνετε στο φούρνο για περίπου ¾ στους 200ο . Σερβίρετε τις γαρίδες σε πιατέλα και τις πασπαλίζετε με τον ψιλοκομμένο μαϊντανό. Πηγή - minervahorio.gr

Το άρθρο είναι αφιερωμένο στο ‘δάσκαλο’, Ηλία Μαμαλάκη(*)   Oι φακές είναι ένα φαγητό συνώνυμο της ταπεινότητας και της ευτελούς αξίας της πρώτης ύλης. “Αντί πινακίου φακής”  παραχώρησε ο Ησαύ στον  Ιακώβ τα πρωτοτόκια, τα νομικά διακαιώματα κληρονομιάς των πρωτότοκων υιών της εποχής, στη γνωστή ιστορία της Παλιάς Διαθήκης με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη έκφραση περί φακής, να είναι πλέον συνώνυμη της έννοιας της ευτελούς αξίας. Αλλά αν διαβάσει κανείς λίγο διαφορετικά την ιστορία, με οπτική γκουρμεδιάρικη, εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ησαύ καλά έκανε, μια και η νοστιμιά ενός πιάτου φακής είναι απαράμιλλη, ενώ μέχρι να έβγαιναν οι κληρονομιές, μπορεί να είχε capital controls…  Γιατί οι φακές είναι ένας γαστρονομικός και διατροφικός θησαυρός, που τυγχάνει απλά να είναι φτηνός και εύκολος στο μαγείρεμα. Λίγο λάδι, λίγο ξύδι, λίγο αλάτι σκορδάκι, δαφνούλα, κρεμμυδάκι, και καμιά ώρα βράσιμο και βασικά το’ χουμε! Και νόστιμο πιάτο και χορταστικό. Όλα τα προσόντα έχει αυτή η ταπεινή φακή που υπάρχει στη διατροφή μας απ’ τα αρχαία χρόνια και έχει διαδοθεί σε όλες τις ηπείρους και κουζίνες. Πιο γνωστή εξωτική μαγειρική της φακής είναι στην Ινδική κουζίνα όπου αναφέρεται ως ντάλ, (dal ή dhal). Χαρακτηριστικά χυλωμένη σούπα από διαφορετικούς τύπους φακής (κόκκινης, κίτρινης , μαύρης beluga ή της γνωστής μας, καφέ) με εξωτικά καυτερά μπαχαρικά και σε συνδυασμό με ρύζι ή χωρίς, αποτελούν πολύ βασικό μέρος της διατροφής χωρών όπως η Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ και η Σρι Λάνκα. Γιατί οι φακές είναι μια φτηνή και νόστιμη πηγή πρωτεϊνών, βιταμινών (ειδικά Β) και ιχνοστοιχείων (σίδηρος και ψευδάργυρος) εξαιρετικά πολύτιμων διατροφικά σε αυτές τις χώρες όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι vegetarian είτε από επιλογή, είτε από φτώχεια και έτσι η φακή λειτουργεί ως υποκατάστατο του κρέατος. Ο συνδυασμός όλων αυτών των πλεονεκτημάτων ήταν αυτός που έκανε πολλούς από μας τους “νοικοκυραίους” αστούς,  εκείνη την αγωνιώδη περίοδο του καλοκαιριού που δεν ξέραμε τι μέλλει γενέσθαι σ’ αυτή τη χώρα, να στοκάρουμε φακές στο σπίτι για να βγάλουμε τις δύσκολες μέρες. Τώρα λοιπόν που βιώνουμε αυτή την πρωτοφανή οικονομική άνθηση με τα αμύθητα πλούτη μας να γίνονται όμορφοι, μοσχομυριστοί φόροι, ήρθε επιτέλους η στιγμή να γιορτάσουμε την ευμάρεια μας, με ένα νόστιμο πιάτο φακές από κείνες που αποθηκεύσαμε. Και να πούμε WTF… Έτσι ένιωσα πατριωτικό χρέος μου να μοιραστώ τη δικιά μου συνταγή για φακές σούπα που βασίζεται στην κλασική εκτέλεση που κάνουμε στην Ελλάδα με λίγα νεωτεριστικά twists που συντελούν στο ανέβασμα της γευστικής πληρότητας χωρίς να μεταλλαχτεί η προσωπικότητα του πιάτου. Αυτά είναι κυρίως η χρήση Ελληνικού ξυδιού μπαλσάμικο αντί του κανονικού, για να δώσει πληρότητα στη γεύση έναντι απλής οξύτητας και η πρόσθεση ψιλοκομμένου σέλερι στο κρεμμύδι για το σοτάρισμα, που προσθέτει γευστικό βάθος σε κάθε συνταγή μαγειρευτού, χωρίς να μεταλλάσσει το γευστικό του προφίλ. Παρεμπιπτόντως η πληρωμένη απάντηση σ’ αυτόν που θα γράψει, “είχες μπαλσάμικο στο χωριό σου ρε μπάρμπα, όταν έτρωγες τις φακές της μάνας σου;” , είναι “ούτε εσύ είχες πληκτρολόγιο, ψευδώνυμο και ίντερνετ”. Κατά τα άλλα χρησιμοποιώ καρότο που είθισται και δεν χρησιμοποιώ ντομάτα που θεωρώ ότι αφαιρεί γευστικά αντί να προσθέτει γιατί απλά επιπεδοποιεί τις υπόλοιπες γεύσεις και δεν αφήνει τη γεύση της φακής ν’ αναδειχθεί.  Λειτουργεί περίπου σαν κέτσαπ, δηλαδή. Μπορεί να είναι νόστιμη, αλλά μετά από λίγο δεν έχει σημασία σε τι την βάζεις πάνω, γιατί έχει χαθεί ό,τι υπήρχε εκεί γευστικά. Όμως στις φακές (και γενικά στα όσπρια) πολύ σημαντικό ρόλο στη μαγειρική παίζει η πρώτη ύλη και ο τρόπος που αυτή θα ανταποκριθεί. Η έκφραση ‘βραστερό’ για παράδειγμα είναι ενδεικτική του ότι κάποια όσπρια θα γίνουν γρήγορα και θα χυλώσουν βγάζοντας όλη τη νοστιμιά στο πιάτο και κάποια άλλα θα μείνουν σφιχτά, σκληρά και αμυλώδη. Στις περισσότερες επώνυμες συσκευασμένες φακές που θα βρείτε σε σουπερμάρκετ και έχω δοκιμάσει, δεν έχω βρει προβλήματα ‘βραστερότητας’ είναι αλήθεια. Μου έχει τύχει όμως με βιολογικά όσπρια που πήγαν για πέταμα. Στην Ελλάδα καυχόμαστε όμως ότι έχουμε μια μοναδική φακή σε ποιοτικά χαρακτηριστικά που λέμε ότι είναι ‘η καλύτερη στον κόσμο’. Την φακή Εγκλουβής. Που πωλείται μάλιστα σε τιμή που ανατρέπει πλήρως το νόημα στην παροιμία του Ησαύ, περί πινακίου φακής. Είναι μια φακή που παράγεται με εντελώς παραδοσιακό τρόπο σε ένα οροπέδιο στην Λευκάδα με το τοπωνύμιο Εγκλουβή, η οποία είναι μικρή, ιδιαίτερα νόστιμη και σαφώς πιο βραστερή απ’ οποιαδήποτε άλλη ποικιλία. Όπως φαντάζεστε, η παραγωγή είναι πολύ περιορισμένη και πάει κυρίως σε εξαγωγές, με μια μικρή ποσότητα να διατίθεται στην εγχώρια αγορά. Στα πλαίσια της έρευνας για την συνταγή και για την ανάδειξη της πιο νόστιμης συνταγής δοκίμασα και φακή Εγκλουβής, αλλά κατέληξα να μην την χρησιμοποιήσω στη σούπα.  Κυρίως επειδή είναι πανάκριβη και δυσεύρετη, άρα δεν ανταποκρίνεται σ΄ αυτό που εσείς θα βρείτε ως πρώτη ύλη και θα κάνετε σπίτι σας. Έτσι για την εκτέλεση της συνταγής που φωτογραφήθηκε χρησιμοποίησα μια πολύ νόστιμη  φακή που αγόρασα το καλοκαίρι από παραγωγό στις Πρέσπες, η οποία όμως είχε ακριβώς την ίδια μαγειρική συμπεριφορά με τις κλασικές καλές μάρκες που αγοράζουμε όλοι μας. Η φακή Εγκλουβής όμως έχει εμφανώς διαφορετική μαγειρική συμπεριφορά. Βράζει και μαλακώνει πάρα πολύ γρήγορα. Αρχίζει να χυλώνει εκεί που οι άλλες φακές αρχίζουν να μαλακώνουν. Επειδή λοιπόν είναι νόστιμη και πολύτιμη σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω και να την προτείνω, όχι στη σούπα, αλλά σαν βάση μιας πολύ νόστιμης σαλάτας φακής, που σας την παραθέτω ως μπόνους συνταγή, μέσα στη συνταγή για τις φακές σούπα, μια και όπως πάμε θα τρώμε για αρκετό καιρό φακές συχνά, οπότε να μη τις βαρεθούμε. Φακές Εγκλουβής σαλάτα αλ Caruso Η ιδέα είναι μια ανάμειξη βρασμένης, αλλά όχι χυλωμένης φακής Εγκλουβής, που στέκει στο στόμα (αλ ντέντε) με φρέσκα λαχανικά που θα δώσουν  γλυκάδα, οξύτητα και καυτερή γεύση πάνω στο βασικό υλικό, σερβιρισμένα όλα κρύα βέβαια. Χρησιμοποίησα 200 γρ. φακές Εγκλουβής που αφού τις καθάρισα από πέτρες (ήταν πολύ Rock ομολογουμένως) τις έβαλα σε ένα κατσαρολάκι με νερό και λίγο αλάτι και τις έβρασα για 25’. Τις ξέβγαλα με κρύο νερό και τις πρόσθεσα σε ένα μίγμα που είχα φτιάξει από τα εξής υλικά: 250 γρ. ανάμεικτα πορτοκαλί και μαύρα ντοματάκια πομοντόρια Κρητικά κομμένα στα τρία, 4 μικρά φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα, ½ πιπεριά Φλωρίνης ψιλοκομμένη, ½ πιπεριά κέρατο ψιλοκομμένη, ½ πιπεριά καυτερή πολύ ψιλοκομμένη, άνηθο και λίγο δυόσμο. Τα ανακάτεψα και έβαλα ελαιόλαδο και κρέμα μπαλσάμικο. Απλό και υπέροχο πιάτο με μια πανδαισία χρωμάτων,  γεύσεων και υφών που ταιριάζει σε κάθε τραπέζι. Το αποτέλεσμα αποδείχτηκε μάλιστα ικανό να κάνει ανθρώπους που δεν βάζουν φακές στο στόμα τους, να πάρουν δυο φορές απ’ τη σαλάτα (έτσι Όλγα; Και λίγα λέω!). Προφανώς η σαλάτα δουλεύει και με άλλα ντοματάκια, κανονικά κόκκινα πομοντόρια, όπως και με κανονική φακή, ιδανικά ψιλή, βρασμένη τόσο όσο να είναι αλντέντε αλλά να τρώγεται. Υποθέτω ότι με κανονική φακή αυτός ο χρόνος είναι τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο πιο πολύ απ’ ότι με Εγκλουβής, δηλαδή περί τα 35′-40′ λεπτά, αλλά αν κάνετε αυτή τη συνταγή, ελέγξτε καλύτερα τους χρόνους σε σχέση με τη πρώτη ύλη σας. Περί Ηλία Μαμαλάκη(*) Πριν επιστρέψουμε στη βασική συνταγή για σούπα Φακές αλ Caruso, να πούμε σ’ αυτό το σημείο, ότι η ιδέα για την ανάπτυξη του άρθρου αυτού στις περιοχές που άγγιξα, απ’ τη Παλαιά Διαθήκη στην Ινδία και απ’ την Εγκλουβή, στη σούπα, ήταν του Ηλία Μαμαλάκη που μου είχε προτείνει το καλοκαίρι ένα τέτοιο χειρισμό του θέματος. Και ξέρω ότι παρόλο που ίσως διαφωνεί με τις νεωτεριστικές παρεμβάσεις μου στη παραδοσιακή συνταγή (βάζοντας σέλερι και μπαλσάμικο), θα απολαύσει αυτό το άρθρο για ένα φαγητό που λατρεύει! Γι’ αυτό και του το αφιερώνω, αναγνωρίζοντας με τον ελάχιστο τρόπο, το πόσα καλά έχει κάνει για να αναδείξει την Ελληνική παραδοσιακή μαγειρική και να βάλει το κέφι και την καλή διάθεση, πίσω στη κουζίνα.  Είναι πολύ σημαντικά όλα αυτά που έχει προσφέρει ως έμπνευση και ως παρακαταθήκη γνώσης της παράδοσης, σε μας που ήρθαμε να υπηρετήσουμε τη γαστρονομία πιο πρόσφατα, με τον δικό μας διαφορετικό, νεωτερικό τρόπο. Φακές Σούπα αλ Caruso Χαρακτηριστικά της συνταγής: Πολύ απλή, εύκολη, καθημερινή συνταγή που θέλει περί τη μια ώρα συνολικά. Ένα φαγητό εξαιρετικής διατροφικής αξίας και νοστιμιάς, με πολύ χαμηλό κόστος, δεδομένου ότι οι φακές πωλούνται περίπου στα 3€/κιλό ενώ βρίσκετε και με 1.5€.  Εκτός κι’ αν πάρετε φακές Εγκλουβής οπότε πάτε στα 15€/κιλό.  Θα τις βρείτε δύσκολα σε επιλεκτικά μπακάλικα και ντελικατέσεν. (εγώ τις βρήκα στο παντοπωλείο-τυροκομείο Κωσταρέλου στα Βριλήσσια που έχει και καταπληκτική φέτα για να συνοδέψει τις φακές σας (Λεωφ. Πεντέλης 46, τηλ. 210 8104470).  Τώρα αν με ρωτήσετε αν οι φακές Εγκλουβής είναι τόσες φορές πιο νόστιμες, όσες φορές είναι πιο ακριβές, θα σας πω ευθαρσώς όχι. Αλλά αξίζει να δοκιμάσετε σίγουρα. Και να τις χρησιμοποιείτε επιλεκτικά. Μην τρελαθούμε κι’ολας! Η ιδιαιτερότητά του φαγητού, είναι το ότι η φακή ως πρώτη ύλη, ανάλογα με την προέλευση της και τον τύπο της, έχει διαφοροποιήσεις στο χρόνο που βράζει και χυλώνει. Έτσι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για το πόσο χρόνο χρειάζεται να ολοκληρωθεί το φαγητό μαγειρικά, ούτε ποια είναι η ποσότητα του νερού που χρειάζεται, προκειμένου να χυλώσει όπως πρέπει. Γι’ αυτό προτείνουμε να βάζετε μια αρχική ποσότητα βρασμένου νερού και να συμπληρώνετε μετά από ένα σημείο, ανάλογα με το πως λειτουργεί η πρώτη ύλη που επιλέξατε. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές στη συνταγή φακής σούπα, με πρώτη κλασική την πρόσθεση ντομάτας, συνήθως σε μορφή πελτέ. Προσωπικά την βρίσκω άστοχη, γιατί η ντομάτα αφαιρεί την ένταση της γεύσης της φακής και επιπεδοποιεί το σύνολο, αλλά εδώ πλέον κινούμαστε στα όρια μεταξύ μαγειρικής δεοντολογίας και προσωπικού γούστου. Μια ενδιαφέρουσα δημιουργική παραλλαγή που μου πρότεινε η σεφ Ελένη Δοξιάδη, κινείται στη λογική Ινδικού Dahl και είναι με κάρυ ως βασικό καρύκευμα, τσίλι που εντείνει τον spicy χαρακτήρα, κόκκινη πιπεριά που δίνει χρώμα και φλούδα πορτοκαλιού που βγάζει αρώματα, μια συνταγή που θα δοκιμάσω λίαν προσεχώς, οπότε και θα αποκαλύψω όλες της τις λεπτομέρειες. Υλικά (για 4 άτομα) 500 γρ. φακές 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο 1 μεγάλο καρότο κομμένο σε ροδέλες 1-2 κλωνάρια σέλερι, χωρίς τα φύλλα, ψιλοκομμένο 4 σκελίδες σκόρδο 4 φύλλα δάφνης 180 ml ελαιόλαδο + έξτρα για το σερβίρισμα 50 ml. Ξύδι Balsamico + έξτρα για το σερβίρισμα 2-2 ½  λίτρα ζεστό νερό 1 κ.γ. αλάτι 1/8 κ.γ. πιπέρι Παρασκευή 1. Προετοιμάζετε τα υλικά: Ψιλοκόβετε κρεμμύδι και σέλερι, κόβετε σε ροδέλες το καρότο, καθαρίζετε τα σκόρδα. Αν οι φακές σας δεν είναι από συσκευασία μεγάλης εταιρίας καλό είναι να τις απλώσετε σε ένα ταψί και μετακινώντας λίγες–λίγες, με το χέρι, να ελέγξετε ότι δεν έχουν πετρούλες (Ειδικά αν είναι φακές Εγκλουβής ή χύμα). 2. Σοτάρισμα: Βάζετε το λάδι σε μια κατσαρόλα να κάψει σε μεσαία προς χαμηλή φωτιά και προσθέτετε το κρεμμύδι, το σέλερι και το καρότο. Ανακατεύετε και τα σοτάρετε σιγά-σιγά για ένα 10λεπτο περίπου ώστε να βγάλουν τη νοστιμιά τους. 3. Παρασκευή σούπας: Προσθέτετε τις φακές, τη δάφνη και το σκόρδο. Σοτάρετε μαζί με τα λαχανικά για άλλα τρία λεπτά. Προσθέτετε 1 ½ λίτρο βρασμένο νερό, τα 50 ml. του Balsamico και ανακατεύετε. Μόλις πάρουν βράση, σε χαμηλή πάντα φωτιά, βάζετε καπάκι στη κατσαρόλα  και αφήνετε να βράσουν για 30 λεπτά, αν πρόκειται για κανονικές φακές (ή 15 αν πρόκειται για φακές Εγκλουβής). Προσθέτετε αλάτι και πιπέρι και ελέγχετε αν και πόσο ακόμη νερό χρειάζονται για να φτάσουν στο σημείο να χυλώσουν, να βγάλουν δηλαδή όλη τη νοστιμιά τους στο νερό, δίνοντας στη πορεία καφέ χρώμα στη σούπα που γίνεται παχύρευστη.  Συμπληρώνετε μία ή δύο φορές από λίγο νερό για να μην μείνει στο τέλος αραιή η σούπα και οι φακές είναι νερόβραστες όπως ταιριάζουν σε λογική σαλάτας και όχι σούπας. Στις περισσότερες φακές του εμπορίου που έχω μαγειρέψει όπως και σ’ αυτές της συνταγής που ήταν χύμα, αγορασμένες από παραγωγό στις Πρέσπες, η σούπα φτάνει στην επιθυμητή πυκνότητα μεταξύ 45 λεπτών και 1 ώρας. Οι φακές Εγκλουβής, όπως έχω ξαναπεί, βράζουν και μαλακώνουν πολύ νωρίτερα, οπότε υπολογίστε λίγο πάνω απ’ την μισή ώρα για φακές σούπας. Σερβίρισμα: Αφήνετε τη σούπα φακές για τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο, ώστε να πέσει η θερμοκρασία σε σημείο που να μπορείτε να απολαύσετε τη γεύση. Σερβίρετε στα πιάτα, προσθέτοντας ο καθένας κατά βούληση ωμό λάδι και λίγο ακόμη μπαλσάμικο, (δοκιμάστε επίσης και κρέμα μπαλσάμικο), ώστε να ακούγεται η γλυκόξινη γεύση του, λίγο πάνω απ’ την comforting υφή και οικεία γεύση της φακής. Συνοδέψτε απαραίτητα από ωραίο ψωμί και καλή φέτα. Μόλις μεταμορφώσατε την ταπεινή φακή σε μια γευστική πολυτέλεια. Που μάλιστα δεν φορολογείται… Πεντανόστιμες Φακές Σούπα και σαλάτα με Φακές Εγκλουβής 4.48/5 (89.58%) 71 votes Print PDF

Έχω λίγο καιρό που ασχολούμαι με ύποπτη προσήλωση με το λάχανο. Σιγά τα λάχανα, θα σκεφτεί κάποιος ακατάδεχτος. Και σιγά το λάχανο, ένα άσπρο πράμμα είναι, με κάμποση αψάδα στη γεύση και κάμποσες επιπτώσεις στην κοινωνική σου ζωή άμα το φας σε ποσότητες (καθόσον το λάχανο, σα λάχανο, είναι ισχυρό αεριοπαραγωγικό λαχανικό και ως εκ τούτου μπορεί και να φέρει τον καταναλωτή του σε δύσκολη θέση). Κι όμως καλοί μου αναγνώσται, το λάχανο είναι ένα λαχανικό με γοητευτική και πολυσχιδή προσωπικότητα. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και Κ (απαραίτητη για την πήξη του αίματος), ενώ ξεχωρίζει για την περιεκτικότητά του βιταμίνη Β6. Επίσης περιέχει α) σουλφοραφάνη, μια φυτοχημική ουσία που οι γιατροί υποθέτουν ότι προστατεύει τον οργανισμό από τις ελεύθερες ρίζες, β) φυλλικό οξύ που είναι σημαντικό για την καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος, γ) μαγγάνιο, δ) ωμέγα-3 λιπαρά οξέα για τα οποία πολλές κουβέντες γίνονται τελευταία, μεταξύ άλλων και για τις αντι-υπερτασικές τους ιδιότητες. Παρασοβαρέυτηκα, ε; Μπορεί, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω τι με έχει πιάσει με το λάχανο. Έχω πάθει έναν μίνι-έρωτα μαζί του, το απαιτώ στην κουζίνα, το ψυγείο και το πιάτο μου τακτικότερα από ποτέ. Ίσως είναι η υφή του στη λαχανοσαλάτα, τραγανό, αλλά ταυτόχρονα και τρυφερό, όλο χυμούς. Ίσως είναι η επιθετικότητα της γεύσης του, αν τύχει να είναι από εκείνη την ποικιλία που «τσούζει» λιγάκι. Ή μπορεί να είναι η ικανότητά του να μαλακώνει αμέσως και να γλυκίζει σε σημείο υπερβολής, όταν βρεθεί σε υψηλές θερμοκρασίες, μέσα σε μια στρουμπουλή κατσαρόλα, μαζί με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και ρύζι και χυμό ντομάτας. Κάποτε ο Ηλίας Μαμαλάκης είχε γράψει ότι το πρασόρυζο είναι ένα από τα μεγαλειωδέστερα ρυζότα της ελληνικής κουζίνας. Προσωπικά, αναγνωρίζω μεγαλείο σε τρία ακόμη: το σπανακόρυζο, το ρυζότο με μανιτάρια και το λαχανόρυζο. Αλλά αν με ρωτήσετε ποιο από τα τέσσερα αναγνωρίζω ως το βασιλιά τους, ας με συγχωρήσει ο κυρ-Ηλίας, αλλά το λαχανόρυζο θα ψηφίσω. Στιβαρό και σκέτο. Και ταυτόχρονα ντελικάτο και πλούσιο. Και πάντοτε τίμιο κι αληθινό. Τώρα γιατί θεωρώ την προσήλωσή μου στο λάχανο ύποπτη; Γιατί συνήθως δεν κολλάω με μια τροφή, μ’ αρέσει να έχω ποικιλία στο πιάτο μου. Ίσως αυτήν την εποχή να μου λείπει κάτι από τον οργανισμό μου, κάποιο από τα πολλά συστατικά του λάχανου. Ίσως πάλι να μην είναι αυτό, ίσως να είναι εκείνη η εποχή που το λάχανο να είναι στο φόρτε του, ίσως πάλι και όχι, τι ξέρω εγώ, παιδί της πόλης; Ή ίσως -ίσως- απλά και μόνο να λαχταράω μια τροφή που να μην την περιφρονεί τόσο η σημερινή μοντέρνα μαγειρική. *Νομίζω ότι θα πρέπει μου συγχωρήσετε το ότι επιλέγω να γράφω όλα τα εις –[ριζο] (λαχανόρυζο, πρασόρυζο, σπανακόρυζο) με ύψιλον καθώς επίσης και το [ριζότο] πάλι με ύψιλον, ρυζότο. Προσωπική επιλογή, δεν τη συστήνω σε κανέναν. Ρυζότο με λάχανο και μανιτάρια Μερίδες : 8 Χρόνος : 1 ώρα Υλικά 1 μικρό λάχανο κομμένο σε χοντρά κομμάτια 200 gr φρέσκα μανιτάρια κομμένα σε χοντρά κομμάτια 1 μεγάλο κρεμμύδι 1 πράσινη πιπεριά 1 ½ φλιτζάνι ρύζι για πιλάφι 1 νεροπότηρο χυμό ντομάτας 1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας 1 + ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο 1 κουταλάκι του γλυκού πάπρικα γλυκιά Αλάτι Μαύρο πιπέρι τριμμένο Εκτέλεση 1. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και την πιπεριά. Προσωπικά τα προτιμώ κομμένα σε φετούλες, όπως στη σαλάτα, αλλά ας διατηρήσουμε το παραδοσιακό στυλ προς το παρόν. 2. Σε βαθιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε το 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και την πιπεριά. 3. Προσθέτουμε το λάχανο, όλο μαζί, και το ανακατεύουμε, μέχρι να δούμε ότι μαλακώνει κι ο όγκος του μειώνεται περίπου στο μισό. 4. Αρτύζουμε το φαγητό. Αλάτι, μαύρο πιπέρι και πάπρικα γλυκειά. 5. Προσθέτουμε το χυμό ντομάτας και τον πελτέ αραιωμένο σε μισό ποτήρι νερό. Το αφήνουμε σκεπασμένο να βράσει, περίπου 10 με 15 λεπτά. 6. Σε τηγανάκι σοτάρουμε τα μανιτάρια με το υπόλοιπο ελαιόλαδο για περίπου 10 λεπτά και τα κρατάμε κατά μέρος. 7. Ρίχνουμε στο λάχανο 4 και μισό φλιτζάνια νερό και μόλις πάρει βράση προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε καλά. 8. Αφήνουμε το ρύζι να βράσει για περίπου 20 λεπτά με μισή ώρα, αναλόγως πόσο al dente το θέλουμε. Ανακατεύομε τακτικά για να μην κολλήσει και να μη λασπώσει. 9. Κλείνουμε το μάτι της κουζίνας, προσθέτουμε τα μανιτάρια και ανακατεύουμε. Αφήνουμε τα υλικά να ανταλλάξουνε αρώματα επάνω στο ζεστό ακόμα μάτι. 10. Σερβίρουμε ζεστό με πασπαλισμένο τυρί και λευκό κρασί (μια Μαντινεία ίσως; Που είναι κάπως φρουτώδης;)

Κέικ ή cupcakes και... με πόση ζάχαρη παρακαλώ; Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε πριν να ετοιμάσουμε το πανεύκολο αυτό κέικ με ζουμερό, φρέσκο ροδάκινο! Το καλοκαίρι μαγειρεύει, θα μπορούσαμε να πούμε... μια και το συγκεκριμένο κέικ μοσχοβολά ροδάκινο που είναι στα καλύτερά του! Κάτι άλλο που κάνει τη διαφορά στο κέικ αυτό, είναι η ελάχιστη ζάχαρη αλλά και το αριάνι ή το ξινόγαλο που χρησιμοποιούμε! Δοκιμάστε το και θα δείτε ότι είναι πεντανόστιμο... αν και όχι ιδιαίτερα γλυκό! Φυσικά, μπορούμε να αυξήσουμε τη ζάχαρη και να γίνει κανονικά γλυκό. Δίνω αμέσως τη συνταγή: ΥΛΙΚΑ 75 γρ. μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου 220 γρ. φαρίνα που φουσκώνει μόνη της 1 κ.γλ. μπέικιν 1/2 κ.γλ. σόδα 1/2 κ.γλ. αλάτι 1 κ.γλ. ζάχαρη καστανή ή καρύδας (εάν το θέλετε γλυκό βάλτε: 120 γρ. ζάχαρη) 2 αβγά 220-240 γρ. αριάνι ή ξινόγαλο 3-4 ροδάκινα σε κομμάτια Άχνη για το πασπάλισμα ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ Κοσκινίζουμε το αλεύρι και βάζουμε σ' αυτό το μπέικιν. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου. Χτυπούμε τη μαργαρίνη με τα αβγά και τη ζάχαρη και το αλάτι έως ότου γίνουν ένα αφράτο μίγμα. Προσθέτουμε τη σόδα, συνεχίζοντας το χτύπημα. Ρίχνουμε εναλλάξ το αλεύρι (με τη σόδα και το μπέικιν) και το αριάνι ή το ξινόγαλο. Γίνεται ένα μίγμα παχύρρευστο, όπου προσθέτουμε και τα κομμάτια του ροδάκινου. Βάζουμε το μίγμα, είτε σε 10 φορμάκια για cupcakes είτε σε μια φόρμα για να γίνει κέικ μεγάλο. Εάν το βάλουμε σε φορμάκια, το ψήνουμε για 15-20 λεπτά. Εάν το βάλουμε σε κανονική φόρμα, το ψήνουμε για 30-40 λεπτά. Ελέγχουμε εάν έχει γίνει και το αφήνουμε για 15 λεπτά στη φόρμα να κρυώσει πριν το βγάλουμε και το πασπαλίσουμε με άχνη. Πηγή: Περιοδικό "ΕΤ Κουζίνα" νοστιμιές από τον Η. Μαμαλάκη / Μάιος 2009 / Τεύχος 7