Ένα πολύ εύκολο φαγητό που μπορεί να ταίσει πολύ κόσμο. Αυξομειώνοντας τα υλικά μπορούν να φάνε από 4 έως xxx άτομα. Η συνταγή είναι του Ηλία Μαμαλάκη. Μου την έδωσε όταν τον πήρα ένα βράδυ πανικόβλητη γιατί θα μου ερχόντουσαν κόσμος από το νησί (για το γάμο του αδελφού μου) και έπρεπε να βρω κάτι που να γίνεται γρήγορα (να μη φάω και την μέρα μου στην κουζίνα. Ήθελα να τους δω κιόλας) και να φάμε όλοι. Υλικά για 6 άτομα: 1/2 κιλό μοσχάρι (από ποντίκι ή χτένι) 1/2 κιλό χοιρινό (σπάλα) 1/2 κιλό αρνί (μπούτι) 1/2 κιλό γραβιέρα πικάντικη 2 μεγάλα κρεμμύδια 3-4 σκελίδες σκόρδο 2-3 κουταλιές βούτυρο αλάτι πιπέρι (μπόλικο) 3-4 λαδόκολλες

Τη συνταγή αυτή την είδα στο Μπουκιά σε συχώριο με τον Ηλία Μαμαλάκη. Μου άρεσε πάρα πολύ και είπα να το δοκιμάσω. Έγινε σούπερ!!! Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Υλικά 1 κιλό σουπιές φρέσκιες με το μελάνι τους 1 κρεμμύδι μεγάλο κομμένο σε φέτες 2 σκελίδες σκόρδο κομμένες σε φετάκια 1 πιπεριά κόκκινη ψιλοκομμένη 1 πιπεριά κίτρινη ψιλοκομμένη 1/2 πιπεριά πράσινη ψιλοκομμένη 1/2 κιλό κριθαράκι 1/2 φλυτζάνι ελαιόλαδο 1 ποτηράκι κρασί κόκκινο αλάτι πιπέρι

Το πέστο υπάρχει σε 2 εκδοχές,για μένα. Η μια είναι η κλασσική ιταλική με παρμεζανα,βασιλικό, κουκουνάρι και η άλλη του Ηλ.Μαμαλάκη με δυόσμο,αμυγδαλα και Σαν Μιχάλη ....αγαπώ την ελληνική εκδοχή αν και ενίοτε κάνω και την ιταλική,βάζοντας όμως πάντα αμυγδαλο γιατί δε μ'αρέσει καθόλου το κουκουνάρι Σας δίνω και τις 2...τις αναλογίες τις προσαρμόζετε κατα τα γούστα σας ... 100 γρ.φρέσκο δυόσμο(και ο ξερος καλός ειναι)/βασιλικός 100 γρ ελαιόλαδο 100 γρ Σαν Μιχάλη τριμμενο/παρμεζάνα reggiano 100 γρ αλεσμενα αμύγδαλα/κουκουνάρι 1 σκελίδα σκόρδο 3 κ.σούπας ξύδι(ή και περισότερο) λιγο αλάτι-πιπερι Η εκτέλεση απλή.Χτυπάμε στο μπλεντερ το λάδι,το σκορδο,το δυόσμο(ή τον βασιλικό για την ιταλική εκδοχή) ώσπου να γίνουν ένας παχύρευστος πολτός,αν είναι πολύ πηχτός ρίχνουμε μερικές κουταλιές νερακι.Προσθέτουμε τ'αμύγδαλα(ή το κουκουνάρι) και στη συνέχεια το τυρί.τελευταίο μπαινει το ξύδι.Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε με επιπλεον ξύδι,αλατι και πιπέρι. Διατηρείται σε βάζο στο ψυγείο για αρκετό καιρό,αρκει η επιφανειά του να σκεπάζεται με λίγο λαδάκι. Είναι σούπερ με μακαροναδα,φυσικά,αλλά και ψητά μπιφτεκια και λαδερά φαγητά(τελειο με τα φασολακια του καλοκαιριού)

Πεινούσαμε το Σαββατόβραδο αλλά, με το ένα και το άλλο πού όρεξη για πολλά...θέλαμε κάτι απλό να μας "στηλώσει". Ο κ.Μαμαλάκης και η συνταγή της κας Κικίτσας εκ Μονοδενδρίου έδωσαν τη σεμνή και διακριτική λύση... Πρόκειται για ένα λιτό σνακ κι εύκολο στην προετοιμασία του, εξαιρετικά γρήγορο και χωρίς ιδιαιτερότητες στη γεύση. Γιαυτό και απαιτεί να δώσετε ιδιαίτερη βαρύτητα στην επιλογή της φέτας...να είναι έντονα πικάντικη ή βουτυράτη με έντονη γεύση...(Κοίτα ποιός μιλάει για φέτα, εγώ που απεχθάνομαι και τη μυρωδιά της!) Αφού η λιχούδα cook έχει χάσει την όρεξή της με όσα τραγικά μας συμβαίνουν, ας αναρτήσω τις δικές μου (παραδοσιακές πάντα) μαγειρικές εμπειρίες. Ανακατέψτε με το χέρι 3 χούφτες αλεύρι, 2 αυγά, 1 φλυτζάνι νερό κι αλατοπίπερο. Θα έχετε ένα πυκνό χυλό τον οποίο θα στρώσετε σε "πολύ καλά λαδωμένο" ταψί. Από πάνω θα μπήξετε πολλά κυβάκια φρέσκο βούτυρο(μου βρισκόταν το Θυμέλη Μυτιλήνης, απίθανο!) και τέλος θα απλώσετε 200 γρ. φέτας τριμμένης με τα δάχτυλα. Το ψήνετε κι αν θέλετε ρίξτε προς το τέλος και λίγη ρίγανη, αν και δεν πρόσθεσε μεγάλη διαφορά στη γεύση της πίτας μου. Απλό, ελαφρύ και μην φοβάστε, δεν κολλάει στο ταψί. Κάνει και για παιδική γεύση (αν και δεν ενθουσιαζόμαστε μάνα και γιος...)

Λοιποοοοοοοοοόν…. Να μην σας κρατάω άλλο σε αγωνία. Τον ξανάκανα χτες οπότε έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης… Πριν περάσω στη συνταγή (χεχε) να σας πω το χτεσινό μενού: Πρωινό : Πορτοκαλάδα, καφές, γάλα με δημητριακά για να με κρατάνε και να μην πεινάω. Γυρίζω από δουλειά . Η κοιλιά μου παίζει το Yes my Lord. Κοινώς, με έχει κόψει η λόρδα. Χτυπάω 2 χαλβάδες (τους τελευταίους). Φτιάχνω καινούριο χαλβά. Μεσημεριανό : 3 μεγάλες γαρίδες τηγανητές (οι γαρίδες αυτές είναι θέμα για άλλο ποστ) 2 χαλβάδες new version Απογευματινό : Καφές Αντιστέκομαι σε χαλβά. Βραδυνό : Δεν τρώμε το βράδυ παχαίνει, χεχε! Ψέμα. Χτες χτύπησα ένα σουβλάκι με πατάτες + δύο χαλβάδες. Υπολογίστε πόσους χαλβάδες έφαγα χτες… Γι αυτό, ό,τι φτιάξαμε, φτιάξαμε. Σώνει μας. Συνταγούλα τώρα. Εγώ θα σας πω τι έκανα και τις δύο φορές και τις εντυπώσεις και εσείς κάντε ό,τι καταλαβαίνετε. Χαλβάς με αλεύρι 1η προσπάθεια ½ ποτ. κρασιού λάδι 1 ποτ. κρασιού αλεύρι σκληρό 1 ½ ποτ. κρασιού ζάχαρη 2 ποτ. κρασιού νερό για το στόλισμα ζάχαρη κανέλλα 2η προσπάθεια 1/3 ποτ. κρασιού λάδι 1 ποτ. κρασιού αλεύρι σκληρό 1 1/3 ποτ. κρασιού ζάχαρη (και 1 μόνο να βάλετε, ακόμα καλύτερα) 1 ½ ποτ. κρασιού νερό για το στόλισμα ζάχαρη κανέλλα Και στις δύο περιπτώσεις η εκτέλεση είναι η εξής: Ζεσταίνουμε το λάδι σε κατσαρόλα. Ρίχνουμε σιγά-σιγά το αλεύρι. Χαμηλώνουμε τη φωτιά στο 2 (με διαβάθμιση 1-3) και ανακατεύουμε συνέχεια με ξύλινη κουτάλα μέχρι να σκουρύνει ελαφρώς το αλεύρι. Όταν σκουρύνει ελαφρώς και όχι βαρέως, κάνουμε κάτι που δεν το λέμε στη μαμά. Αντί να φτιάξουμε σιρόπι, ρίχνουμε τη ζάχαρη, ανακατεύουμε και ρίχνουμε και το νερό. Ανακατεύουμε και γυρίζουμε συνέχεια μέχρι να πήξει και να αφήνει πίσω της η κουτάλα αυλάκια. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν είναι έτοιμος ο χαλβάς (και ο αλευρένιος και ο σιμιγδαλένιος) ότι κολλάει λίγο στον πάτο της κατσαρόλας και όπως γυρίζουμε την κουτάλα στην κατσαρόλα, παρασύρει όλο το υλικό, αφήνοντας αυλάκια πίσω της. Κανονικά, και στον σιμιγδαλένιο και στον αλευρένιο, φτιάχνουμε σιρόπι πριν καβουρντίσουμε τον χαλβά. Όμως, τα τελευταία χρόνια εγώ, ρίχνω ζάχαρη και νερό μαζί και δεν φτιάχνω σιρόπι. Είναι ένα τιπ που είχα δει σε εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη και την υιοθέτησα. Αφού πήξει ο χαλβάς, τον αποσύρουμε από την φωτιά. Παίρνουμε ένα κουτάλι σούπας και όπως είναι ζεστός ο χαλβάς, παίρνουμε μια κουταλιά και την στρώνουμε με το άλλο μας χέρι μας για να γίνει ομοιόμορφη. Προσοχή γιατί καίει. Την αδειάζουμε με ένα απαλό χτύπημα στο χέρι μας και τη βάζουμε σε πιάτο. Συνεχίζουμε έτσι με όλο το υλικό. Ο χαλβάς πρέπει να πλαστεί όσο είναι ζεστός και φροντίζουμε να έχουμε όλο το υλικό μαζεμένο σε μια μεριά της κατσαρόλας γιατί αν κρυώσει δεν δένει και διαλύεται. Όταν τελειώσουμε με το πλάσιμο, ρίχνουμε από πάνω ζάχαρη κρυσταλλική και κανέλλα. Εντυπώσεις : Ο 1ος έγινε πολύ ωραίος σε εμφάνιση αλλά είχε πολύ λάδι. Ήταν βαρύς και την επόμενη μέρα έβγαλε το περίσσιο λάδι. Ο 2ος έγινε πολύ καλύτερος σε γεύση, τον καβούρντισα λιγότερο, έβαλα λιγότερο λάδι, ζάχαρη, νερό και ήταν εμφανώς καλύτερος. Το μόνο που δεν πήγε καλά στον 2ο είναι ότι έκανε κάτι γρομπαλάκια το αλεύρι, ίσως επειδή δεν το έριξα σιγά-σιγά αλλά όλο μαζί στο λάδι. Δεν ήταν άσχημος όμως και δεν τα ένιωθες άσχημα στο στόμα. Δεν ήταν βαρύς σε σχέση με τον πρώτο. Το αποδεικνύει ο αριθμός χαλβάδων που έφαγα! Χαχα! Και στις 2 περιπτώσεις βγήκαν 14 κουταλιές-χαλβαδάκια. Αν αποφασίσετε να τον δοκιμάσετε, επειδή πραγματικά έχει εντελώς διαφορετική γεύση από τον σιμιγδαλένιο, κάντε μικρή δόση, όπως έκανα κι εγώ, έτσι ώστε να μην πάνε χαμένα τα υλικά και ο κόπος σας. Μην καβουρντίσετε πολύ το αλεύρι. Το σκούρο χρώμα του το παίρνει όχι μόνο από το καβούρντισμα, αλλά και από το σιρόπι. Όταν έχει καβουρντιστεί, είναι σκούρο μπεζ. Όχι καφέ σκούρο όπως φαίνεται στο πιάτο. Εύχομαι καλή επιτυχία σε όσους τον δοκιμάσουν και εύχομαι να σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει πάλι, τα παράπονα … στη μαμά! :-))) Καλό πσκ!

Αφού γνώρισε και σιγά - σιγά ανακαλύπτει τον μυστηριώδη και γοητευτικό κόσμο της μαγειρικής, ο εργένης αποφάσισε να μοιραστεί τα επιτεύγματά του με φίλους και γνωστούς, ετοιμάζοντας, μέρες που είναι, μια μικρή μάζωξη εν είδει ρεβεγιόν - κοινώς, φαγοπότι. Καταστρώνοντας λοιπόν το μενού της επικείμενης βραδιάς συνειδητοποιεί πως η δράση πρέπει να μεταφερθεί από το τραπέζι στον μπουφέ (το ίδιο έπιπλο στην ουσία, χωρίς καρέκλες), με διάθεση γιορτινή αλλά εδέσματα εύκολα στην ετοιμασία τους και ασφαλώς οικονομικά. Δύο οι βασικοί κανόνες για κάθε πάρτυ που προβλέπει φαγητό: πρώτον, όλα θα πρέπει να τρώγονται στα όρθια - ει δυνατόν και με τα χέρια - καθώς ο εξοπλισμός του μοναχικού του νοικοκυριού δεν επιτρέπει πολυτέλειες. Όπου σερβίτσια και μαχαιροπήρουνα, χάρτινα πιάτα και οδοντογλυφίδες. Επομένως σαλτσερά φαγητά και ζυμαρικά καλύτερα να μένουν για ολιγομελή τραπεζώματα. Δεύτερον, οι καλεσμένοι σίγουρα θα είναι περισσότεροι από τους προβλεπόμενους («είπα και σε δυο φίλους», «δεν σε πειράζει να φέρω και τον ξάδερφό μου;»), οπότε σοφά υπολογίζει εξ αρχής περισσότερο φαγητό για να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, δηλαδή χορτασμένοι. Επί το έργον, στήνοντας τον μπουφέ, η αρχή γίνεται με εκείνο που οι περισσότεροι θα αναζητήσουν, τους μεζέδες από κρέας. Πιστός στον ταπεινό προϋπολογισμό του, θα επιλέξει εδέσματα που συνδυάζουν το χαμηλό κόστος με τη χορταστική ποσότητα. Με τα εμβληματικά για κάθε πάρτυ, από την εφηβεία του ακόμα, λουκάνικα κοκτέιλ, τους αγαπημένους όλων κεφτέδες και το πασπαρτού κοτόπουλο ετοιμάζει λοιπόν τα βασικά του μπουφέ. Όσο οι μέρες περνούν, θα εντοπίσει τις πλέον ταιριαστές συνταγές για τα νόστιμα συνοδευτικά τους και, φυσικά, τα γλυκίσματα. Photo: fionasjapanesecooking.blogspot.gr Εκδοχή πρώτη: λαχταριστά, μεθυσμένα λουκανικάκια - για περίπου 50 χρειάζονται ωμά λουκάνικα “κοκτέιλ” 100 γραμμάρια από μαρμελάδα πορτοκάλι 2 κ.σ. χυμός λεμονιού ¼ φλιτζ. βότκα αλάτι και πιπέρι Η ιδέα ανήκει στην ιέρεια των απλών συνταγών και προσωπική του - εν αγνοία της - εκπαιδεύτρια στα της κουζίνας, Nigella Lawson. Με έμπνευση από το περιλάλητο κοκτέιλ Cosmopolitan προτείνει την ετοιμασία των λουκάνικων ως εξής:
Ζεσταίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς και στρώνουμε ένα ρηχό ταψί με αλουμινόχαρτο ή χαρτί φούρνου. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε τη μαρμελάδα, τον χυμό λεμονιού και τη βότκα. Όσο πιο λεία υφή έχει η μαρμελάδα, τόσο καλύτερα θα καλύψει τα λουκανικάκια κατά το ψήσιμο, οπότε προσέχουμε να μην έχει μεγάλα κομμάτια φρούτου. Απλώνουμε τα λουκάνικα στο ταψί και τα περιλούζουμε με το μίγμα. Ανακατεύουμε καλά ώσπου η σάλτσα να τα καλύψει όλα - αν δεν αρκεί, φτιάχνουμε λίγη ακόμα με τον γνωστό τρόπο. Αφήνουμε τον φούρνο στην ίδια θερμοκρασία και ψήνουμε για περίπου 50 λεπτά με μία ώρα, κουνώντας το ταψί ανά 20 λεπτά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα απ' όλες τις πλευρές. Ίσως η μαρινάδα φαίνεται μπόλικη και αραιή - δεν ανησυχούμε, μόλις τελειώσει το ψήσιμο, θα έχει μετατραπεί σε λαχταριστό σιρόπι και τα λουκανικάκια θα θυμίζουν ζουμερές καραμέλες. Ξεφουρνίζουμε και προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι ανακατεύοντας. Σερβίρουμε σε πλατιά πιατέλα, ιδεωδώς με αρκετή μουστάρδα στο πλάι. Photo: livinglou.com Αν τώρα για τον μπουφέ του επιλέξει λαχταριστά μπουτάκια, θα χρειαστεί: 8 μπούτια κοτόπουλου μία σκελίδα σκόρδο λιωμένη (ή παραπάνω, αν το έχει σε εκτίμηση) αλάτι, κύμινο, πάπρικα, πιπέρι 6 κ.σ. μέλι 1 κ.γ. ξύδι ελαιόλαδο * Ασφαλώς οι ποσότητες (και τα μπουτάκια) αυξάνονται ανάλογα με τα άτομα και την πείνα. Ξεκινάμε όπως πριν, στρώνοντας ένα ταψί με χαρτί φούρνου που αλείφουμε ελαφρώς με λάδι. Ο φούρνος ζεσταίνεται στους 180 °C. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε λίγο λάδι, αλάτι, σκόρδο, μπαχαρικά και με το μίγμα τρίβουμε με ένταση τα μπουτάκια. Τα τοποθετούμε στο ταψί και ψήνουμε για 5 λεπτά από κάθε πλευρά. Όσο το κοτόπουλο ψήνεται, ανακατεύουμε σε ένα ποτήρι το μέλι και το ξύδι. Μετά τα 10 λεπτά, και αφού το κοτόπουλο έχει αρχίσει να ροδίζει, το βγάζουμε από τον φούρνο και αλείφουμε επιμελώς τις δύο πλευρές κάθε μπουτακίου. Όλα αυτά συμβαίνουν πάνω από το στρωμένο μας ταψί - λιγότερα σκεύη, λιγότερο πλύσιμο, λιγότερος κόπος. Γρήγορα στον φούρνο για ένα με δύο λεπτά ακόμα και, επειδή η πρώτη στρώση σίγουρα θα στεγνώσει γρήγορα, ξανά έξω και πάλι αλείφουμε με το υπόλοιπο ξυδόμελο. Τώρα πια χρειάζονται δύο με τρία λεπτά ψησίματος από κάθε πλευρά και τα μπουτάκια έφυγαν για τον μπουφέ. Και εδώ η μουστάρδα ας βρίσκεται κάπου κοντά - πολλοί θα την αναζητήσουν. Photo: parmesan.com Τρίτη επιλογή, το έτερο σήμα κατατεθέν των πάρτυ: κεφτέδες. Για περίπου 40 κεφτέδες με μια μικρή έκπληξη, την ελαφρώς τυρένια γεύση τους, είναι απαραίτητα: 1 φλιτζάνι τρίμματα από μπαγιάτικο ψωμί 2 αυγά 1 φλιτζάνι παρμεζάνα τριμμένη 1 κιλό κιμά της αρεσκείας μας Ο φούρνος ανάβει στους 200 βαθμούς και εμείς ετοιμάζουμε τους κεφτέδες. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε καλά τα τρίμματα του ψωμιού, τα αυγά και το τυρί. Προσθέτουμε τον κιμά και ζυμώνουμε καλά για να μοιραστούν σωστά τα υλικά. Στο γνωστό ρηχό ταψί στρώνουμε αλουμινόχαρτο ή δυο φύλλα χαρτί φούρνου. Με το κουτάλι της σούπας ξεχωρίζουμε από το μίγμα ένα προς ένα τα κεφτεδάκια και τα πλάθουμε σφαιρικά. Αλείφουμε ελαφρώς με ελαιόλαδο για να μη στεγνώσουν - ο κιμάς μας θα φτάσει περίπου για 40 κεφτέδες. Τους τοποθετούμε στο ταψί σε ίσες αποστάσεις - θυμόμαστε πως θα συρρικνωθούν κάπως κατά το ψήσιμο - και ψήνουμε για 20 με 25 λεπτά, μέχρι να πάρουν καστανό χρώμα. Κανείς δεν θα πει όχι σε λίγη μουστάρδα ή κέτσαπ που θα τους συνοδεύουν στην πιατέλα. Για τους ορεξάτους, η γλυκόξινη σάλτσα του Ηλία Μαμαλάκη θα ταιριάξει θεσπέσια. Αποστολή εξετελέσθη - το βασικό μέρος του μπουφέ έχει τακτοποιηθεί και ήδη τα κέφια ανεβαίνουν. Επόμενος στόχος: συνοδευτικές λιχουδιές και γλυκίσματα.

Το άρθρο είναι αφιερωμένο στο ‘δάσκαλο’, Ηλία Μαμαλάκη(*)   Oι φακές είναι ένα φαγητό συνώνυμο της ταπεινότητας και της ευτελούς αξίας της πρώτης ύλης. “Αντί πινακίου φακής”  παραχώρησε ο Ησαύ στον  Ιακώβ τα πρωτοτόκια, τα νομικά διακαιώματα κληρονομιάς των πρωτότοκων υιών της εποχής, στη γνωστή ιστορία της Παλιάς Διαθήκης με αποτέλεσμα η συγκεκριμένη έκφραση περί φακής, να είναι πλέον συνώνυμη της έννοιας της ευτελούς αξίας. Αλλά αν διαβάσει κανείς λίγο διαφορετικά την ιστορία, με οπτική γκουρμεδιάρικη, εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ησαύ καλά έκανε, μια και η νοστιμιά ενός πιάτου φακής είναι απαράμιλλη, ενώ μέχρι να έβγαιναν οι κληρονομιές, μπορεί να είχε capital controls…  Γιατί οι φακές είναι ένας γαστρονομικός και διατροφικός θησαυρός, που τυγχάνει απλά να είναι φτηνός και εύκολος στο μαγείρεμα. Λίγο λάδι, λίγο ξύδι, λίγο αλάτι σκορδάκι, δαφνούλα, κρεμμυδάκι, και καμιά ώρα βράσιμο και βασικά το’ χουμε! Και νόστιμο πιάτο και χορταστικό. Όλα τα προσόντα έχει αυτή η ταπεινή φακή που υπάρχει στη διατροφή μας απ’ τα αρχαία χρόνια και έχει διαδοθεί σε όλες τις ηπείρους και κουζίνες. Πιο γνωστή εξωτική μαγειρική της φακής είναι στην Ινδική κουζίνα όπου αναφέρεται ως ντάλ, (dal ή dhal). Χαρακτηριστικά χυλωμένη σούπα από διαφορετικούς τύπους φακής (κόκκινης, κίτρινης , μαύρης beluga ή της γνωστής μας, καφέ) με εξωτικά καυτερά μπαχαρικά και σε συνδυασμό με ρύζι ή χωρίς, αποτελούν πολύ βασικό μέρος της διατροφής χωρών όπως η Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ και η Σρι Λάνκα. Γιατί οι φακές είναι μια φτηνή και νόστιμη πηγή πρωτεϊνών, βιταμινών (ειδικά Β) και ιχνοστοιχείων (σίδηρος και ψευδάργυρος) εξαιρετικά πολύτιμων διατροφικά σε αυτές τις χώρες όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι vegetarian είτε από επιλογή, είτε από φτώχεια και έτσι η φακή λειτουργεί ως υποκατάστατο του κρέατος. Ο συνδυασμός όλων αυτών των πλεονεκτημάτων ήταν αυτός που έκανε πολλούς από μας τους “νοικοκυραίους” αστούς,  εκείνη την αγωνιώδη περίοδο του καλοκαιριού που δεν ξέραμε τι μέλλει γενέσθαι σ’ αυτή τη χώρα, να στοκάρουμε φακές στο σπίτι για να βγάλουμε τις δύσκολες μέρες. Τώρα λοιπόν που βιώνουμε αυτή την πρωτοφανή οικονομική άνθηση με τα αμύθητα πλούτη μας να γίνονται όμορφοι, μοσχομυριστοί φόροι, ήρθε επιτέλους η στιγμή να γιορτάσουμε την ευμάρεια μας, με ένα νόστιμο πιάτο φακές από κείνες που αποθηκεύσαμε. Και να πούμε WTF… Έτσι ένιωσα πατριωτικό χρέος μου να μοιραστώ τη δικιά μου συνταγή για φακές σούπα που βασίζεται στην κλασική εκτέλεση που κάνουμε στην Ελλάδα με λίγα νεωτεριστικά twists που συντελούν στο ανέβασμα της γευστικής πληρότητας χωρίς να μεταλλαχτεί η προσωπικότητα του πιάτου. Αυτά είναι κυρίως η χρήση Ελληνικού ξυδιού μπαλσάμικο αντί του κανονικού, για να δώσει πληρότητα στη γεύση έναντι απλής οξύτητας και η πρόσθεση ψιλοκομμένου σέλερι στο κρεμμύδι για το σοτάρισμα, που προσθέτει γευστικό βάθος σε κάθε συνταγή μαγειρευτού, χωρίς να μεταλλάσσει το γευστικό του προφίλ. Παρεμπιπτόντως η πληρωμένη απάντηση σ’ αυτόν που θα γράψει, “είχες μπαλσάμικο στο χωριό σου ρε μπάρμπα, όταν έτρωγες τις φακές της μάνας σου;” , είναι “ούτε εσύ είχες πληκτρολόγιο, ψευδώνυμο και ίντερνετ”. Κατά τα άλλα χρησιμοποιώ καρότο που είθισται και δεν χρησιμοποιώ ντομάτα που θεωρώ ότι αφαιρεί γευστικά αντί να προσθέτει γιατί απλά επιπεδοποιεί τις υπόλοιπες γεύσεις και δεν αφήνει τη γεύση της φακής ν’ αναδειχθεί.  Λειτουργεί περίπου σαν κέτσαπ, δηλαδή. Μπορεί να είναι νόστιμη, αλλά μετά από λίγο δεν έχει σημασία σε τι την βάζεις πάνω, γιατί έχει χαθεί ό,τι υπήρχε εκεί γευστικά. Όμως στις φακές (και γενικά στα όσπρια) πολύ σημαντικό ρόλο στη μαγειρική παίζει η πρώτη ύλη και ο τρόπος που αυτή θα ανταποκριθεί. Η έκφραση ‘βραστερό’ για παράδειγμα είναι ενδεικτική του ότι κάποια όσπρια θα γίνουν γρήγορα και θα χυλώσουν βγάζοντας όλη τη νοστιμιά στο πιάτο και κάποια άλλα θα μείνουν σφιχτά, σκληρά και αμυλώδη. Στις περισσότερες επώνυμες συσκευασμένες φακές που θα βρείτε σε σουπερμάρκετ και έχω δοκιμάσει, δεν έχω βρει προβλήματα ‘βραστερότητας’ είναι αλήθεια. Μου έχει τύχει όμως με βιολογικά όσπρια που πήγαν για πέταμα. Στην Ελλάδα καυχόμαστε όμως ότι έχουμε μια μοναδική φακή σε ποιοτικά χαρακτηριστικά που λέμε ότι είναι ‘η καλύτερη στον κόσμο’. Την φακή Εγκλουβής. Που πωλείται μάλιστα σε τιμή που ανατρέπει πλήρως το νόημα στην παροιμία του Ησαύ, περί πινακίου φακής. Είναι μια φακή που παράγεται με εντελώς παραδοσιακό τρόπο σε ένα οροπέδιο στην Λευκάδα με το τοπωνύμιο Εγκλουβή, η οποία είναι μικρή, ιδιαίτερα νόστιμη και σαφώς πιο βραστερή απ’ οποιαδήποτε άλλη ποικιλία. Όπως φαντάζεστε, η παραγωγή είναι πολύ περιορισμένη και πάει κυρίως σε εξαγωγές, με μια μικρή ποσότητα να διατίθεται στην εγχώρια αγορά. Στα πλαίσια της έρευνας για την συνταγή και για την ανάδειξη της πιο νόστιμης συνταγής δοκίμασα και φακή Εγκλουβής, αλλά κατέληξα να μην την χρησιμοποιήσω στη σούπα.  Κυρίως επειδή είναι πανάκριβη και δυσεύρετη, άρα δεν ανταποκρίνεται σ΄ αυτό που εσείς θα βρείτε ως πρώτη ύλη και θα κάνετε σπίτι σας. Έτσι για την εκτέλεση της συνταγής που φωτογραφήθηκε χρησιμοποίησα μια πολύ νόστιμη  φακή που αγόρασα το καλοκαίρι από παραγωγό στις Πρέσπες, η οποία όμως είχε ακριβώς την ίδια μαγειρική συμπεριφορά με τις κλασικές καλές μάρκες που αγοράζουμε όλοι μας. Η φακή Εγκλουβής όμως έχει εμφανώς διαφορετική μαγειρική συμπεριφορά. Βράζει και μαλακώνει πάρα πολύ γρήγορα. Αρχίζει να χυλώνει εκεί που οι άλλες φακές αρχίζουν να μαλακώνουν. Επειδή λοιπόν είναι νόστιμη και πολύτιμη σκέφτηκα να την χρησιμοποιήσω και να την προτείνω, όχι στη σούπα, αλλά σαν βάση μιας πολύ νόστιμης σαλάτας φακής, που σας την παραθέτω ως μπόνους συνταγή, μέσα στη συνταγή για τις φακές σούπα, μια και όπως πάμε θα τρώμε για αρκετό καιρό φακές συχνά, οπότε να μη τις βαρεθούμε. Φακές Εγκλουβής σαλάτα αλ Caruso Η ιδέα είναι μια ανάμειξη βρασμένης, αλλά όχι χυλωμένης φακής Εγκλουβής, που στέκει στο στόμα (αλ ντέντε) με φρέσκα λαχανικά που θα δώσουν  γλυκάδα, οξύτητα και καυτερή γεύση πάνω στο βασικό υλικό, σερβιρισμένα όλα κρύα βέβαια. Χρησιμοποίησα 200 γρ. φακές Εγκλουβής που αφού τις καθάρισα από πέτρες (ήταν πολύ Rock ομολογουμένως) τις έβαλα σε ένα κατσαρολάκι με νερό και λίγο αλάτι και τις έβρασα για 25’. Τις ξέβγαλα με κρύο νερό και τις πρόσθεσα σε ένα μίγμα που είχα φτιάξει από τα εξής υλικά: 250 γρ. ανάμεικτα πορτοκαλί και μαύρα ντοματάκια πομοντόρια Κρητικά κομμένα στα τρία, 4 μικρά φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα, ½ πιπεριά Φλωρίνης ψιλοκομμένη, ½ πιπεριά κέρατο ψιλοκομμένη, ½ πιπεριά καυτερή πολύ ψιλοκομμένη, άνηθο και λίγο δυόσμο. Τα ανακάτεψα και έβαλα ελαιόλαδο και κρέμα μπαλσάμικο. Απλό και υπέροχο πιάτο με μια πανδαισία χρωμάτων,  γεύσεων και υφών που ταιριάζει σε κάθε τραπέζι. Το αποτέλεσμα αποδείχτηκε μάλιστα ικανό να κάνει ανθρώπους που δεν βάζουν φακές στο στόμα τους, να πάρουν δυο φορές απ’ τη σαλάτα (έτσι Όλγα; Και λίγα λέω!). Προφανώς η σαλάτα δουλεύει και με άλλα ντοματάκια, κανονικά κόκκινα πομοντόρια, όπως και με κανονική φακή, ιδανικά ψιλή, βρασμένη τόσο όσο να είναι αλντέντε αλλά να τρώγεται. Υποθέτω ότι με κανονική φακή αυτός ο χρόνος είναι τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο πιο πολύ απ’ ότι με Εγκλουβής, δηλαδή περί τα 35′-40′ λεπτά, αλλά αν κάνετε αυτή τη συνταγή, ελέγξτε καλύτερα τους χρόνους σε σχέση με τη πρώτη ύλη σας. Περί Ηλία Μαμαλάκη(*) Πριν επιστρέψουμε στη βασική συνταγή για σούπα Φακές αλ Caruso, να πούμε σ’ αυτό το σημείο, ότι η ιδέα για την ανάπτυξη του άρθρου αυτού στις περιοχές που άγγιξα, απ’ τη Παλαιά Διαθήκη στην Ινδία και απ’ την Εγκλουβή, στη σούπα, ήταν του Ηλία Μαμαλάκη που μου είχε προτείνει το καλοκαίρι ένα τέτοιο χειρισμό του θέματος. Και ξέρω ότι παρόλο που ίσως διαφωνεί με τις νεωτεριστικές παρεμβάσεις μου στη παραδοσιακή συνταγή (βάζοντας σέλερι και μπαλσάμικο), θα απολαύσει αυτό το άρθρο για ένα φαγητό που λατρεύει! Γι’ αυτό και του το αφιερώνω, αναγνωρίζοντας με τον ελάχιστο τρόπο, το πόσα καλά έχει κάνει για να αναδείξει την Ελληνική παραδοσιακή μαγειρική και να βάλει το κέφι και την καλή διάθεση, πίσω στη κουζίνα.  Είναι πολύ σημαντικά όλα αυτά που έχει προσφέρει ως έμπνευση και ως παρακαταθήκη γνώσης της παράδοσης, σε μας που ήρθαμε να υπηρετήσουμε τη γαστρονομία πιο πρόσφατα, με τον δικό μας διαφορετικό, νεωτερικό τρόπο. Φακές Σούπα αλ Caruso Χαρακτηριστικά της συνταγής: Πολύ απλή, εύκολη, καθημερινή συνταγή που θέλει περί τη μια ώρα συνολικά. Ένα φαγητό εξαιρετικής διατροφικής αξίας και νοστιμιάς, με πολύ χαμηλό κόστος, δεδομένου ότι οι φακές πωλούνται περίπου στα 3€/κιλό ενώ βρίσκετε και με 1.5€.  Εκτός κι’ αν πάρετε φακές Εγκλουβής οπότε πάτε στα 15€/κιλό.  Θα τις βρείτε δύσκολα σε επιλεκτικά μπακάλικα και ντελικατέσεν. (εγώ τις βρήκα στο παντοπωλείο-τυροκομείο Κωσταρέλου στα Βριλήσσια που έχει και καταπληκτική φέτα για να συνοδέψει τις φακές σας (Λεωφ. Πεντέλης 46, τηλ. 210 8104470).  Τώρα αν με ρωτήσετε αν οι φακές Εγκλουβής είναι τόσες φορές πιο νόστιμες, όσες φορές είναι πιο ακριβές, θα σας πω ευθαρσώς όχι. Αλλά αξίζει να δοκιμάσετε σίγουρα. Και να τις χρησιμοποιείτε επιλεκτικά. Μην τρελαθούμε κι’ολας! Η ιδιαιτερότητά του φαγητού, είναι το ότι η φακή ως πρώτη ύλη, ανάλογα με την προέλευση της και τον τύπο της, έχει διαφοροποιήσεις στο χρόνο που βράζει και χυλώνει. Έτσι δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι για το πόσο χρόνο χρειάζεται να ολοκληρωθεί το φαγητό μαγειρικά, ούτε ποια είναι η ποσότητα του νερού που χρειάζεται, προκειμένου να χυλώσει όπως πρέπει. Γι’ αυτό προτείνουμε να βάζετε μια αρχική ποσότητα βρασμένου νερού και να συμπληρώνετε μετά από ένα σημείο, ανάλογα με το πως λειτουργεί η πρώτη ύλη που επιλέξατε. Υπάρχουν αρκετές παραλλαγές στη συνταγή φακής σούπα, με πρώτη κλασική την πρόσθεση ντομάτας, συνήθως σε μορφή πελτέ. Προσωπικά την βρίσκω άστοχη, γιατί η ντομάτα αφαιρεί την ένταση της γεύσης της φακής και επιπεδοποιεί το σύνολο, αλλά εδώ πλέον κινούμαστε στα όρια μεταξύ μαγειρικής δεοντολογίας και προσωπικού γούστου. Μια ενδιαφέρουσα δημιουργική παραλλαγή που μου πρότεινε η σεφ Ελένη Δοξιάδη, κινείται στη λογική Ινδικού Dahl και είναι με κάρυ ως βασικό καρύκευμα, τσίλι που εντείνει τον spicy χαρακτήρα, κόκκινη πιπεριά που δίνει χρώμα και φλούδα πορτοκαλιού που βγάζει αρώματα, μια συνταγή που θα δοκιμάσω λίαν προσεχώς, οπότε και θα αποκαλύψω όλες της τις λεπτομέρειες. Υλικά (για 4 άτομα) 500 γρ. φακές 1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο 1 μεγάλο καρότο κομμένο σε ροδέλες 1-2 κλωνάρια σέλερι, χωρίς τα φύλλα, ψιλοκομμένο 4 σκελίδες σκόρδο 4 φύλλα δάφνης 180 ml ελαιόλαδο + έξτρα για το σερβίρισμα 50 ml. Ξύδι Balsamico + έξτρα για το σερβίρισμα 2-2 ½  λίτρα ζεστό νερό 1 κ.γ. αλάτι 1/8 κ.γ. πιπέρι Παρασκευή 1. Προετοιμάζετε τα υλικά: Ψιλοκόβετε κρεμμύδι και σέλερι, κόβετε σε ροδέλες το καρότο, καθαρίζετε τα σκόρδα. Αν οι φακές σας δεν είναι από συσκευασία μεγάλης εταιρίας καλό είναι να τις απλώσετε σε ένα ταψί και μετακινώντας λίγες–λίγες, με το χέρι, να ελέγξετε ότι δεν έχουν πετρούλες (Ειδικά αν είναι φακές Εγκλουβής ή χύμα). 2. Σοτάρισμα: Βάζετε το λάδι σε μια κατσαρόλα να κάψει σε μεσαία προς χαμηλή φωτιά και προσθέτετε το κρεμμύδι, το σέλερι και το καρότο. Ανακατεύετε και τα σοτάρετε σιγά-σιγά για ένα 10λεπτο περίπου ώστε να βγάλουν τη νοστιμιά τους. 3. Παρασκευή σούπας: Προσθέτετε τις φακές, τη δάφνη και το σκόρδο. Σοτάρετε μαζί με τα λαχανικά για άλλα τρία λεπτά. Προσθέτετε 1 ½ λίτρο βρασμένο νερό, τα 50 ml. του Balsamico και ανακατεύετε. Μόλις πάρουν βράση, σε χαμηλή πάντα φωτιά, βάζετε καπάκι στη κατσαρόλα  και αφήνετε να βράσουν για 30 λεπτά, αν πρόκειται για κανονικές φακές (ή 15 αν πρόκειται για φακές Εγκλουβής). Προσθέτετε αλάτι και πιπέρι και ελέγχετε αν και πόσο ακόμη νερό χρειάζονται για να φτάσουν στο σημείο να χυλώσουν, να βγάλουν δηλαδή όλη τη νοστιμιά τους στο νερό, δίνοντας στη πορεία καφέ χρώμα στη σούπα που γίνεται παχύρευστη.  Συμπληρώνετε μία ή δύο φορές από λίγο νερό για να μην μείνει στο τέλος αραιή η σούπα και οι φακές είναι νερόβραστες όπως ταιριάζουν σε λογική σαλάτας και όχι σούπας. Στις περισσότερες φακές του εμπορίου που έχω μαγειρέψει όπως και σ’ αυτές της συνταγής που ήταν χύμα, αγορασμένες από παραγωγό στις Πρέσπες, η σούπα φτάνει στην επιθυμητή πυκνότητα μεταξύ 45 λεπτών και 1 ώρας. Οι φακές Εγκλουβής, όπως έχω ξαναπεί, βράζουν και μαλακώνουν πολύ νωρίτερα, οπότε υπολογίστε λίγο πάνω απ’ την μισή ώρα για φακές σούπας. Σερβίρισμα: Αφήνετε τη σούπα φακές για τουλάχιστον ένα δεκάλεπτο, ώστε να πέσει η θερμοκρασία σε σημείο που να μπορείτε να απολαύσετε τη γεύση. Σερβίρετε στα πιάτα, προσθέτοντας ο καθένας κατά βούληση ωμό λάδι και λίγο ακόμη μπαλσάμικο, (δοκιμάστε επίσης και κρέμα μπαλσάμικο), ώστε να ακούγεται η γλυκόξινη γεύση του, λίγο πάνω απ’ την comforting υφή και οικεία γεύση της φακής. Συνοδέψτε απαραίτητα από ωραίο ψωμί και καλή φέτα. Μόλις μεταμορφώσατε την ταπεινή φακή σε μια γευστική πολυτέλεια. Που μάλιστα δεν φορολογείται… Πεντανόστιμες Φακές Σούπα και σαλάτα με Φακές Εγκλουβής 4.48/5 (89.58%) 71 votes Print PDF

Αυτό το φαγητό το έφτιαξε μια φορά ο Ηλίας Μαμαλάκης σε ένα ταξίδι στη Γαλλία. Μου είχε κάνει εντύπωση ο συνδυασμός των υλικών, που αποφάσισα ότι έπρεπε να το δοκιμάσω. Σίγουρα άξιζε τον κόπο. ΥΛΙΚΑ 4 κομμάτια στήθος κοτόπουλου, κομμένο σε λωρίδες, 3 κουταλιές βούτυρο ανάλατο, ½ φλιτζάνι καλό ουίσκι, ½ φλιτζάνι κρέμα γάλακτος, ο χυμός από ένα μικρό τσαμπί σταφύλι άσπρο ή ½ φλιτζάνι χυμό σταφυλιού συσκευασμένο, ½ φλιτζάνι μαϊντανό ψιλοκομμένο. ΕΚΤΕΛΕΣΗ Λιώνετε το βούτυρο σε ένα τηγάνι και σοτάρετε το κοτόπουλο σε δόσεις μέχρι να πάρει χρώμα. Όταν τελειώσετε με όλα τα κομμάτια, τα βάζετε πίσω στο τηγάνι σε δυνατή φωτιά και περιχύνετε με το ουίσκι. Αφήνετε να εξατμιστεί για λίγο, μέχρι το ουίσκι να λιγοστέψει και να καραμελώσει. Προσθέτετε το χυμό σταφυλιού και αφήνετε στη φωτιά για 2 – 3 λεπτά να δέσουν. Τελειώνετε με την κρέμα γάλακτος, αλάτι, πιπέρι και μαϊντανό. Το σερβίρετε με ρύζι.

Μια νόστιμη ,απλή και υγιεινή συνταγή από την Κώ! Συστατικά Στα γρήγορα Ορεκτικά Λαχανικά Κυρίως Πιάτα Λαχανικά Άλλες κατηγορίες Όλες οι συνταγές 1 μεγάλο λάχανο, 1,5 ποτήρι νερού πλιγούρι. 1,5 ποτήρι ζεστό νερό. 1 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια. 1 ξερό κρεμμύδι. 1 ποτήρι καρότο τριμμένο στον τρίφτη(3-4 καρότα). 2 μεγάλες ντομάτες ψιλοκομμένες στο χέρι. 1/2 ματσάκι άνηθο. 1/2 ματσάκι μαϊντανό. 1 ποτήρι ελαιόλαδο. 2 ποτήρια νερό ζεστό. Αλάτι ,πιπέρι, μοσχοκάρυδο, κύμινο. 1 ακόμη ποτήρι ελαιόλαδο. Οδηγίες Ζεματάμε το λάχανο ,το αφήνουμε να κρυώσει και κόβουμε τα σκληρά του κοτσάνια. Βάζουμε το πλιγούρι σε 1,5 ποτήρι ζεστού νερού και το ανακατεύουμε να φουσκώσει. Ψιλοκόβουμε τα κρεμμυδάκια το ξερό κρεμμύδι ,τον άνηθο ,τον μαϊντανό και τις ντομάτες που έχουμε ξεφλουδίσει. Επίσης καθαρίζουμε τα καρότα και τα τρίβουμε στον τρίφτη. Σε κατσαρόλα βάζουμε το λάδι και σοτάρουμε τα κρεμμυδάκια και το κρεμμύδι, στην συνέχεια προσθέτουμε το πλιγούρι την ντομάτα το τριμμένο καρότο τον άνηθο και τον μαϊντανό. Τα αφήνουμε να ψηθούν λίγα λεπτά. Στην συνέχεια βάζουμε τα 2 ποτήρια ζεστό νερό ,το αλάτι το πιπέρι ,το μοσχοκάρυδο και το κύμινο. Ανακατεύουμε να βράσουν καλά και να τραβήξουν τα υγρά τους. Στο ταψί το μεγάλο της κουζίνας που το λαδώσαμε στρώνουμε 2 στρώσεις λαχανόφυλλα. Αλατίζουμε ελαφρά και στρώνουμε την μισή γέμιση. Ξαναβάζουμε μια στρώση λαχανόφυλλα ,τα αλατίζουμε ελαφρά και στρώνουμε τα τελευταία λαχανόφυλλα. Αλατίζουμε και πάλι ελαφρά και ρίχνουμε από πάνω 1 ποτήρι λάδι και 2 ποτήρια ζεστό νερό. Το γυρίζουμε να πάει παντού το νερό και το λάδι σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε 1,5 ώρα, Προς το τέλος ξεσκεπάζουμε να πάρει χρώμα το φαγητό μας. Σερβίρουμε με μπόλικο χυμό λεμονιού. Λίγα μυστικά ακόμα Είδα πριν αρκετά χρόνια την συνταγή αυτήν στην εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη που την έφτιαξε μια άξια μαγείρισσα από την Κώ!    Λαχανοντολμάδες φούρνου    

Γρήγορο,εύκολο και νηστίσιμο φαγητό! Μια συνταγή του Ηλία Μαμαλάκη ! Συστατικά Στα γρήγορα Κυρίως Πιάτα Θαλασσινά Ρύζι Άλλες κατηγορίες Όλες οι συνταγές Σερβίρει 4 άτομα 600γρ. καλαμαράκια μικρά μικρά ή μέτρια κομμένα στην μέση, 1 νεροπότηρο ρύζι νυχάκι , 1 νεροπότηρο ντοματάκια κονκασέ, 1 κουτ. σούπας ντοματοπελτέ, 1 κρεμμύδι μεγάλο, τριμμένο στον τρίφτη, 1 πράσο, σε λεπτές ροδέλες, 1 φλιτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο, 1 ποτηράκι του κρασιού λευκό αρωματικό κρασί, 1 σφηνάκι ούζο, 1 κουτ. γλυκού κόκκινο γλυκό πιπέρι, 1 φλιτζανάκι του καφέ άνηθο ψιλοκομμένο, αλάτι, πιπέρι. Οδηγίες Καθαρίζουμε τα καλαμαράκια καλά, χωρίζουμε τα πλοκάμια από το σώμα. Τα βάζουμε όλα μαζί σε ένα σουρωτήρι να στραγγίζουν και τα αλατίζουμε. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο, ρίχνουμε το πράσο μαζί με το φρέσκο και το ξερό κρεμμύδι. Τα σοτάρουμε καλά μέχρι να γυαλίσουν, προσθέτουμε τα καλαμαράκια και ανακατεύουμε καλά το μείγμα. Ρίχνουμε το ρύζι κάνουμε ένα τελευταίο ανακάτεμα,σβήνουμε με το λευκό κρασί, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και αφήνουμε το φαγητό μας να πάρει μια βράση. Αλατοπιπερώνουμε , ρίχνουμε και το γλυκό κόκκινο πιπέρι. Προσθέτουμε το ούζο και ανακατεύουμε. Διαλύουμε τον ντοματοπελτέ σε ένα φλιτζάνι νερό και το αδειάζουμε μέσα στην κατσαρόλα. Τέλος προσθέτουμε τα ντοματάκια,ανακατεύουμε πολύ καλά, χαμηλώνουμε τη φωτιά και μαγειρεύουμε μέχρι να ψηθεί το ρύζι και τα καλαμαράκια για 30-40 λεπτά περίπου. Σερβίρουμε το φαγητό σε πιατέλα και πασπαλίζουμε με τον ψιλοκομμένο άνηθο. Λίγα μυστικά ακόμα πηγή