Συνδεθείτε στο cooktime για να μπορείτε να αποθηκεύετε τις αγαπημένες σας συνταγές
Αν δεν έχετε γραφτεί ακόμη, εγγραφείτε τώρα!
Εξεταστική τώρα. Και εκεί που διάβαζα ήρεμος, ντριν χτυπάει το
τηλέφωνο. Ήταν η Αντωνία. Μάνο, πεινάω. Έλα σε μια ώρα, της λέω.
Βγάζω από το ψυγείο μισό κιλό χοιρινό που μου είχε στείλει η μάνα
μου, το ανοίγω με ένα μαχαιράκι και το αλατίζω καλά.
Κόβω μια πιπεριά από πάνω και μετά πιάνω τον ανθότυρο τον κρητικό,
το καλύτερο τυρί του κόσμου δηλαδή, και κόβω μπόλικο πάνω στο
κρέας.
Ρίχνω μια κουταλιά πελτέ (μπελτέ που λέει και ο πατέρας μου) και
μια καλή κουταλιά ελιόπαστα. (Πώς μπορεί μια κουταλιά να είναι
κακή;)
Ρίχνω και κάμποσο μπούκοβο, διότι της κοπέλας της αρέσουν τα
καυτερά, και το στριφογυρνάω σαν ρολό.
Έπιασα και εγώ λοιπόν την κριτική μαχαίρα. Και έκοβα το κρέας και
έβαζα πάνω λίγο σκόρδο στην τρύπα και ξανάκοβα και έβαζα λίγο
γαρύφαλλο στην τρύπα. Έβαλα καμιά δεκαριά γαρύφαλλα, το τύλιξα σε
αλουμινόχαρτο, αλλά πριν το κλείσω, έριξα λίγο κρασί (ξέρετε, το
κρητικό και μπόλικο, μπόλικο πιπέρι).
Στο φούρνο για καμιά ωρίτσα και μετά... χτύπησε η πόρτα. Όταν το
έβγαλα από το φούρνο κόντεψα να λιποθυμήσω. Α Π Α Ι Χ Τ Ο. Το
γαρύφαλλο έδενε τρομερά με το κρέας, ενώ η ελιόπαστα και ο
ανθότυρος σε αποτελείωνε.
Περιττό να σας πω ότι η κοπέλα το καταβρόχθισε, αφού στο τέλος
είχαν μείνει δαγκωνιές στα πιάτα. Χτυπήσα και 2 μπυρόνια εγώ, ένα
perrier αυτή και ήμασταν άρχοντες.
Τελικά η ζωή είναι πολύ ωραία, σκέφτηκα. Μπορεί να μη γίνω ποτέ
μηχανικός, αλλά χοντρός σίγουρα θα γίνω.
Αποπλάνηση δεν είχαμε σε αυτό το άρθρο. Στο επόμενο, όμως, θα έχω
αφροδισιακό. Που είναι και trendy.
Διαβαστε τη συνταγη στο greekcook.gr
